De vallei van de Ubaye zegt je misschien niet zo veel. Het ligt tussen het Parc Nationale des Ecrins en de Mercantour. Nee, nog steeds niet? Lac Serre Poncon doet wellicht wel een belletje rinkelen. Tussen de Provence en de hoge Alpen ligt dit pareltje voor iedere hiker. De hoofdstad Barcelonette is een fijne plek om je kaasjes en charcuterie in te slaan of om even bij te komen na een hike naar een van de prachtige 3000m pieken die het gebied rijk is.
De vallei van Ubaye
Wanneer kan je dit gebied het beste bezoeken? De Ubaye rivier kronkelt door een ruig berggebied. Je kan vele idyllische plekjes vinden om te zwemmen op hete zomerdagen, maar wij zijn er de eerste 2 weken van november geweest. Wat mij betreft een perfecte tijd om te gaan. Het was vrijwel windstil en zonnig, vrij van de massa toeristen die je in de zomer vindt, zeker rond het plaatsje Embrun. Herfst kleuren maken van ieder vergezicht een schilderij en als je het niet erg vindt dat de berghutten onbemand zijn (vanaf 1 november), is dit een prima tijd om deze regio te ontdekken. Inspiratie voor hikes kan je vinden in deze gids die je kan kopen bij iedere lokale Decathlon of alvast online om je in te lezen.
Het meer van de negen kleuren
Lac des neuf couleurs is zeker een hoogtepunt in de vallei van de Ubaye. Laat in het jaar kan je het best beginnen bij het eerste ochtendlicht. Je begint (en eindigt) in het dorpje Fouillousse op 1900m. Rond 2600m kom je langs een prachtig meer waar ook de berghut staat. Deze is het hele jaar open, al zal je zelf voor een haardvuurtje moeten zorgen vanaf 1 november. Voor het Lac des neuf couleurs moet je dan nog een uurtje door.
Gletsjermeren vind ik onweerstaanbaar als het om zwemmen gaat. Het meer had een dikke laag ijs deze tijd van het jaar. Chris, gentleman als ie is, heeft een wak voor me gemaakt zodat ik toch nog even een “eendenbadje” kon nemen.
Col Bas en de Dormillouse
Tweede “randonnee” op de lijst in de buurt van de Ubaye, de Dormillouse. Deze hike geeft je zoveel mooie dingen. De klim heeft je een geweldig uitzicht over het meer van Serre Poncon. Op de top kan je een fort uit de 19de eeuw ontdekken. De afdaling is een klim- en klautertocht langs lac Noir, in de herfstkleuren werkelijk adembenemend mooi.
Er loopt een grindpad omhoog naar een van de ski stations op de route. Deze is zo steil dat de brandstof wagens die ze bevoorraden in de herfst hele delen in z’n achteruit moeten rijden. Wij kwamen er een tegen en hebben nog lang gelopen met het geronk van de dieselmotor op de achtergrond.
Le Piolit
Als laatste top de Piolit. Steil, afwisselend en je hebt soms het idee dat je in Yosemite loopt. Na een dik uur wandelen ga je 90 graden links uit de flank en begin je aan de klim van 3 kilometer lang. Het bordje wat de route aanwijst, geeft er bijna 2 uur voor, dus je weet dat het stampen wordt. Hoe toepasselijk waren dan ook de berggeiten die we meerdere malen hebben gezien op de weg naar boven.
Wie we ook veel zijn tegengekomen zijn de parapenters die met hun zware uitrusting omhoog sjokken. Om vervolgens vanaf de top naar beneden te glijden. Persoonlijk ben ik geen fan van de afdaling (oude knieën), dus dit lijkt me wel wat. Misschien voor de toekomst? Hoe dan ook is de zonnige herfst hemel iedere dag vol met zweefvliegtuigen, parapenters en luchtballonnen. Dus ben je een luchtsporter of zou je dat willen zijn? Pak je backpack en ga naar de vallei van de Ubaye!
Tips voor een bezoekje aan Ubaye
Om af te sluiten, nog een paar tips. Ga je echt laat in het jaar, check het weer goed. Harde wind kan je dag echt verpesten. Wandelstokken zijn geen overbodige luxe en als er veel sneeuw ligt, kan je stijgijzers of schoenkettingen goed gebruiken. Draag veel laagjes, alle dagen zijn wij begonnen in trui, muts en jas. Tegen de tijd dat we in de zon liepen droegen we alleen een t-shirt.
Wat kan ik aanbevelen qua gear? De Deuter Futura 30 SL is mijn go-to rugzak. Klein als er weinig in zit, maar ik kan er genoeg in stoppen voor een week ronddartelen. Ik voel ‘m niet zitten, dus geen zeurende schouders. Qua schoeisel loop ik het liefst op de Hanwag Makra Trek voor dames. Na kilometers lopen en honderden meters klimmen niet één blaar. En ik vergeet nooit een thermosfles met hete thee en Franse boterkoekjes.
