Het decor uit het boek ‘De acht bergen’ in het echt: Monte Rosa en Val d’Ayas

Monte Rosa en Val d’Ayas in Italië zijn het decor uit het bekende boek “De acht bergen” van Paolo Cognetti. Niet gelezen? Stop dan dit boek zeker eens in je rugzak. Het is een aanrader voor elke liefhebber van bergwandelingen. Het berglandschap wordt prachtig beschreven. En je kunt er dus ook in het echt naar toe!

Het boek De acht bergen

Omdat het toch wel persoonlijk is of je een boek mooi vindt of niet, zullen we ‘De acht bergen’ hier niet uitgebreid beschrijven. Als bergliefhebber heb je het trouwens vast al gelezen. Het verhaal gaat over de jeugdvriendschap tussen Bruno en Pietro, en hun verschillende en toch weer samenkomende levens. Er zitten veel thema’s en metaforen in het boek, waardoor het niet alleen een mooi verhaal is, maar ook een verhaal om over na te denken en opnieuw te lezen.

Wat het boek extra bijzonder en mooi maakt, zijn de prachtige beschrijvingen van de bergen, de natuur, de seizoenen, wandel- en klimtochten en het bergleven. Ingetogen beschrijvingen, maar je voelt de grootsheid en aantrekkingskracht van de bergen. Na het lezen van dit boek verlang je naar de bergen. Ken je het boek al en vond je ook zo prachtig? Dan kun je het berggevoel uit het boek met eigen ogen zien en ervaren in Val d’Ayas.

Monte Rosa en Val d’Ayas

Monte Rosa

Klinkt als een berg toch? Maar ‘de’ Monte Rosa kun je niet beklimmen. Het is niet een berg maar een bergmassief met wel tien toppen boven 4.000 meter, op de grens van Zwitserland en Italië. De hoogste en bekendste top is de Dufourspitze. En je hebt vast ook wel eens van de Breithorn gehoord. De naam ‘rosa’ heeft verder ook niets te maken met een rode kleur, maar betekent ‘gletsjer’ in  het plaatselijk dialect. Wat je overigens wel kunt doen, is het lopen van de Tour de Monte Rosa.

Val d’Ayas

Aosta is de kleinste regio van Italië, diep weggestopt in het noordwesten, grenzend aan Frankrijk en Zwitserland. Het is een berggebied met superveel mogelijkheden voor outdoorliefhebbers, zowel in de zomer als in de winter. Er zijn 13 bergdalen en een daarvan is Val d’Ayas, een dal aan de voet van Monte Rosa. In de zomer kun je er heerlijk wandelen, op elk gewenst niveau. Tegen de bergflanken liggen veel kleine gehuchtjes met authentieke houten huizen, jammergenoeg veelal vervallen en verlaten, maar er wordt steeds meer opgeknapt. Net als in het boek zie je er nog koeherders die met hun hond de kudde verplaatsen. Dat koebelgerinkel maakt me altijd vrolijk.

Wat is jouw favoriete hoogte?

“Misschien is het waar, zoals mijn moeder beweerde, dat ieder van ons een favoriete hoogte heeft in de bergen, een landschap dat op ons lijkt en waar we ons goed voelen. Het hare was ongetwijfeld het bos op vijftienhonderd meter hoogte, met schaduwrijke sparren en lariksen, waaronder bosbessen, jeneverbessen en rododendrons groeien en waar de reebokken zich verschansen. Ik voelde me meer aangetrokken tot de bergen die daarna komen: alpenweiden, bergbeken, veengronden, hooglandgrassen en grazende beesten. Nog iets hoger verdwijnt de vegetatie, is alles tot het begin van de zomer bedolven onder de sneeuw en is het grijs van met kwarts dooraderde en met geel korstmos ingelegde rotsen de voornaamste kleur. Daar begon de wereld van mijn vader.”

Paolo Cognetti

De film

Het boek ‘De acht bergen’ is inmiddels verfilmd en komt eind 2022 in de bios. Hoewel je van een mooi boek vaak je eigen beelden in je hoofd maakt kan ik niet wachten om deze film te gaan zien. De film is namelijk opgenomen in Val d’Ayas. Op het filmfestival van Cannes won de film al de juryprijs 2022.

Het boek werd echt

Je zou denken dat ik bewust naar het gebied uit ‘De acht bergen’ ben gegaan. Maar niets is minder waar. Het boek heb ik een hele tijd geleden al gelezen, en al wandelend in Val d’Ayas kwam ik erachter dat dit het gebied is uit het boek. Ik wandelde bij toeval door het dorpje Graines, waar Bruno en Pietro uit het boek hun vriendschap sluiten. Ik at een ijsje bij een plaatselijke bar, en deze bar blijkt het decor te zijn van het nieuwe boek van Paolo Cognetti (‘Het geluk van de wolf’). En geloof het of niet, terwijl ik daar zat, liepen de schrijver en zijn hond er ook binnen. Het boek werd echt…