Het lopen van de camino is voor veel mensen een droom. Niet alleen omdat je door de mooiste gebieden loopt, maar ook omdat het voor veel mensen een spirituele tocht is. Laura Louise heeft voor The Hike een stuk van de Camino Lebaniego in Cantrabrië afgelegd. Want: is de camino écht zo spiritueel als ze zeggen? En is deze langeafstandswandeling een must go?
Magie rondom de Camino Lebaniego
De camino lopen is voor mij als online yogadocent een grote wens. Maar ik heb ook al genoeg langeafstandswandelingen gelopen om te weten dat je altijd je eigen rugzak meeneemt overalnaartoe. Met andere woorden: elke reis kan een spirituele tocht voor je zijn. Maar toch ben ik nieuwsgierig naar de Camino Lebaniego. Het feit dat er al duizenden jaren pelgrims over de paden lopen, vind ik een magisch gegeven. De routes lopen langs de mooiste kerken, kloosters en andere heilige plekken. Je hoeft niet gelovig te zijn om te voelen dat de energie op deze plekken rustgevend en haast troostend zijn.
Meer weten over de camino? Lees dan ook even dit artikel van The Hike.
De gebaande paden van de Camino Lebaniego
Cantabrië is een provincie in het noorden van Spanje. Het is er groen en de natuur is er ruig. Zowel de kustlijn als de binnenlanden. Hoewel de camino een vrij commerciële tocht is geworden, merk ik daar hier in Cantabrië nog niet zo veel van. En dat terwijl er toch genoeg slaapplekken en eetgelegenheden onderweg zijn. Het voelt gemoedelijk en kleinschalig aan.
Wat me ook opvalt is dat, ondanks de populariteit van de route, de accommodaties sober zijn. Precies zoals je als pelgrim graag wilt. De Camino Lebaniego is dan misschien wel een gebaand pad, maar het is een prettige route om (gedeeltelijk) te lopen. Overal vind je wegbewijzering, iedereen wil en kan je op weg helpen en er is altijd een hostel in de buurt. En dat maakt dit gebaande pad toch ook wel een heel fijn pad. Maar houd er wel rekening mee dat de tweede etappe van dit gedeelte veel verschillende hoogtemeters heeft. Pittig stukje dus!
Van kustpad tot bergwandeling
Het gedeelte van de Camino Lebaniego dat ik bewandel is divers en daar houd ik van. Het gedeelte bij de kust, zoals Playa de Oyambre, geeft me de ruimte om een frisse wind in mijn gedachten te krijgen. En sowieso vind ik dit stuk prachtig. Want de zandstranden zijn uitgestrekt en liggen verscholen tussen rotswanden, groene heuvels en de wilde zee. De kliffen langs de kustlijn van de Atlantische oceaan zijn imposant en je hebt haast het idee dat je aan de kust van Engeland loopt of Frankrijk. Met een klein verschil: achter de groene heuvels zie je de besneeuwde bergtoppen van de Picos de Europa.
Gastronomisch genieten
Als pelgrim hoef je niet veel geld uit te geven op de Camino Lebaniego om lekker en vooral goed te eten onderweg. Neem zeker, net zoals de Spanjaarden, de tijd om tussen de middag uitgebreid te eten. Dat betekent een aperitivo, secundo en uiteraard een dessert. Een typisch gerecht uit de streek is cocido montañes. Een zwaar gerecht met witte bonen, boerenkool, gebakken spek, bloedworst, varkensribbetjes en chorizo. Waar ik dan wel veel van heb gegeten zijn de sobao’s, die verdacht veel lijken op madeleines. Ze zijn wat steviger en zoeter en hebben een meer anijsachtige smaak. Heerlijk!
Vegetarier op de Camino Lebaniego
Ik ben zelf vegetariër en dat maakte eten op de route niet altijd even makkelijk. Maar ze zijn altijd bereid om een lekkere salade voor je te maken. Normaliter wordt er ook veel vis gegeten tijdens de route. De zee is zo dichtbij dat je in de meeste gevallen kunt rekenen op heerlijke verse vis.
Kaas & wijn
Verder is het gezegde: ‘een camino loop je op kaas en wijn’. En dat is ook zeker waar! Onderweg vind je heel veel verschillende kaasmakerijen. Ik heb gemerkt dat ze me er maar al te graag over wilden vertellen. En uiteraard mocht ik ook proeven. Hetzelfde geldt ook voor wijn uit de regio of sterke likeuren. Let vooral op als je langs Río Corvera loopt, hier zit een kaasmakerij die de blauwe schimmelkazen in een grot laat fermenteren. Dit duurt wel 5 maanden. Je moet ervan houden, maar ik vond het heerlijk.
Dit moet je weten over de Camino Lebaniego
Je kan vliegen op Santander, een directe vlucht is er niet meer. Maar je kan vanaf Madrid of Bilbao gemakkelijk een bus of een vliegtuig pakken naar het startpunt. De route loopt vanaf San Vicente de la Barquera naar Monasterio de Santo Toribio de Liébana in Potes. Voor veel pelgrims is dit dan ook het einde van dit gedeelte van de camino. Je kan deze route verdelen over 3/4 dagen. Of breid de route nog verder uit wanneer je één van de culturele uitstapjes wilt maken. Zo kan je een woning gebouwd door Gaudi bekijken, de naam van deze plek is El Capircho de Gaudí. Ook kwam ik langs de Cueva de Altamira. Dit is een compleet nagebouwde grot. Inclusief alle muurtekeningen en opgravingen. In Potes, het eindpunt van deze route, vind je een stukje buiten de stad dus de Monasterio de Santo Toribio de Liébana. Een prachtig en indrukwekkende plek waar je ook een oorkonde kunt krijgen voor jouw bewandelde route.
Houd er verder rekening mee dat dit, de Camino Lebaniego, één van de meest groenste gedeeltes van de camino is. Wat betekent dat het vaak en veel regent. In de binnenlanden is er een microklimaat. Dit houdt in dat tussen de bergen het klimaat anders is dan aan de kust. Hier heb ik vooral veel zon gehad en eigenlijk nul regen. Zodra ik de bergen uit was, was het weer bewolkt.
Beste tijd voor de camino
De camino kun je het beste lopen in het voorjaar of in het najaar. Je kan op de bonnefooi gaan en kijken waar er plek is. Maar houd er rekening mee dat de meeste hostels pas vanaf eind mei of begin juni open zijn. Er is altijd een bed voor je, maar soms staat ‘ie een paar kilometer verderop. En zoals met elk hostel: neem je eigen slaapspullen mee en vergeet je oordoppen niet, haha.
Hoe is het om de Camino Lebaniego te lopen?
En hoe was het voor mij om dit gedeelte van de camino te lopen? Of ik nu echt het spirituele pad bewandeld hebt, dat weet ik niet zo goed. Hiervoor was het denk ik te kort. Ik heb met pelgrims gesproken die weken of maanden aan het lopen waren. Wauw, wat lijkt me dat gaaf! Ik merk dat het verlangen om écht de camino te lopen wel is gegroeid. Ik voel me geïnspireerd en geactiveerd door deze korte trip Cantabrië. Niet alleen omdat het gebied me aanspreekt. Maar zeker ook omdat ik voel dat ik hier een hoop inspiratie op kan doen voor De Online Yogajuf. En daarom weet ik zeker dat ik nog een keer terugkom!
