Wie aan de Harz denkt, denkt waarschijnlijk aan bergen, ruige natuur, uitgestrekte bossen en pittoreske vakwerkstadjes. En dat klopt natuurlijk ook. Wat de meeste mensen niet weten is dat deze streek in de Middeleeuwen een belangrijk politiek centrum in Centraal-Europa was. Het stadje Goslar en het middeleeuwse watermanagementsysteem geven nog steeds een goede indruk van deze bloeiperiode. Naast het prachtige vakwerkstadje zijn er nog verrassend veel oude mijnen, vijvers en waterlopen te bekijken. Het geheel is dan ook door de UNESCO op de werelderfgoedlijst gezet. In oktober 2021 is een nieuwe 73 km lange autoroute van Goslar naar Walkenried geopend, die de verschillende werelderfgoedlocaties met elkaar verbindt. Langs de route liggen verschillende kortere en langere wandelroutes naar de bezienswaardigheden. Wij gaan jullie hier vandaag het een en ander over vertellen.
De keizerlijke residentie in Goslar, Harz
Zijn rijkdom heeft het pittoreske vakwerkstadje Goslar te danken aan de rijke bodemschatten en de mijnbouw in de nabijgelegen zilver- en kopermijn Rammelsberg. Goslar was erg belangrijk. Vandaar dat Koning Hendrik II, die later tot Rooms-Duitse Keizer werd gekroond, er in de 11de eeuw een Palts (een keizerlijke residentie) liet bouwen. De Rammelsberg is de oudste mijn van de Harz. Het complex is inmiddels stilgelegd, maar geeft nog altijd een goed idee van meer dan 1000 jaar mijnbouw, zowel boven- als ondergronds. Samen met Goslar is de mijn sinds 1992 erkend als werelderfgoed.
Ingenieus systeem van waterlopen
In 2010 werd ook de Oberharzer Wasserwirtschaft deel van deze werelderfgoedlocatie. Om op grote schaal mijnbouw mogelijk te maken, hadden de cisterciënzer monniken van Kloster Walkenried in de 13de eeuw een ingenieus systeem van vijvers en waterlopen aangelegd. Deze is in de daaropvolgende eeuwen uitgebreid. Dit watermanagementsysteem bestaat uit 107 vijvers en 340 km aan sloten en kanalen, boven en onder de grond. Ooit waren de vijvers energiereservoirs die zorgden voor de waterkracht die nodig was om het erts naar boven te halen en de mijnwerkers naar beneden te brengen. Meer dan de helft van de vijvers wordt tegenwoordig nog gebruikt voor de energievoorziening, als opvangbekken bij hoogwater, drinkwaterreservoir en zwemplas. Het eindpunt van de route is in Walkenried. Je kan tevens een bezoekje brengen aan het Zisterzienser Museum. Hier is wordt het middeleeuwse kloosterleven weer tot leven gebracht.
Tal van rondwandelingen in de Harz
De toeristische route verbindt de werelderfgoedlocaties in en om Goslar, Clausthal-Zellerfeld en Walkenried met elkaar. Via een korte omweg maakt ook Bad Grund deel uit van de route. Onderweg liggen tal van vijvers, kanalen en andere oude mijnen. Deze zijn vaak gelegen op de mooiste plekjes in de natuur. Verder bevinden zich langs de autoroute verschillende startpunten voor kortere en langere wandelingen. Al met al is het de ideale route voor reizigers die van wandelen én geschiedenis houden. Langs de route zijn namelijk vele informatieborden te vinden waar je alle wetenswaardigheden kunt nalezen. De route is een project van de Stiftung UNESCO-Welterbe im Harz. Andere werelderfgoedlocaties in Nedersaksen zijn: de Dom en de Michaeliskirche in Hildesheim, het Fagus-Werk (een schoenfabriek in Bauhausstijl) in Alfeld en de Waddenzee.
Meer informatie lees je hier.
