Afgelopen november liepen wij (Elske en Willemijn) de Jordan Trail met Travelbase. Deze zes-daagse trail loopt dwars door de woestijn in Jordanië. Een echte top-trail die hoog op onze bucketlist stond om te lopen. Van wildkamperen onder de sterren, prachtige valleien, bergpassen en zandvlaktes tot heerlijk eten bij de Bedoeïenen. Lees hier ons verhaal van de trail met tips en tricks voor als jij hem ook wilt lopen.
Eerste blikken op Jordanië vanuit de bus
De lichtjes van de stad Amman flitsen voorbij als we in het donker de stad uitrijden in een luxe bus. Wat winkeltjes langs de weg geven weg dat we in het Midden-Oosten zijn, maar al snel is het alleen maar de snelweg voor ons die uit het duister oplicht. Het is pikdonker in de woestijn. Na een vlucht van zo’n vijf uur zijn we geland in de hoofdstad van Jordanië, Amman, vanwaar we met de bus naar het begin van de trail zullen rijden. Voor ons allebei is het de eerste keer in het Midden-Oosten, laat staan dat we eerder een trail in de woestijn hebben gelopen. We zijn reuze enthousiast en benieuwd hoe het landschap er morgen met daglicht uit zal zien.
Langs een wegrestaurant nuttigen we nog een avondmaal met al typisch Jordaans eten. De zo vaak genoemde gastvrijheid en vriendelijkheid is al gelijk te merken, alleen zijn we allemaal behoorlijk moe en gaar door het tijdverschil en de toch wel lange vlucht. Iedereen doezelt hierna tot Shobak weg in de bus en we rollen rond 1:00 ’s nachts zo snel mogelijk ons bed in, morgen gaat de echte trail beginnen.
Om half zeven aan het ontbijt in Shobak
Wanneer we rond half zeven ’s ochtends half slaapdronken (Nederlandse tijd half vijf) onze laatste douche pakken, hike outfit aantrekken en onze tas omslaan is het tijd voor de eerste echte blik op Jordanië. We openen onze hoteldeur en al gelijk staan we buiten aan de rand van de woestijn. In één woord; wow. Alhoewel dit achteraf niet het meest bijzondere uitzicht van de trail is, krijg ik al kriebels in mijn buik bij het denken aan de route. Wat een bijzondere week zal dit gaan zijn.
Iets minder kriebels krijg ik van de gitzwarte thee en oploskoffie die klaar staan bij het ontbijt. Koffie met melk kennen ze hier niet, brood is omgeruild voor flatbread en naast wat ingemaakte groentes is er gelukkig een kuipje jam te vinden als beleg. Dit zullen we de komende week nog vaker tegen gaan komen, maar het hoort allemaal bij de experience.
Het begin van de Jordan trail met Travelbase
Half acht staat iedereen braaf buiten bij de bus om de waterflessen en camelbacks te vullen. Elke dag zal er in het kamp water zijn om mee te nemen onderweg, zoals je al kunt voorstellen is het in de woestijn namelijk gortdroog. Dit is ook gelijk een reden om niet op eigen houtje deze trail te lopen, onderweg is geen water te vinden (behalve in de wadi’s) en verdwalen is dus levensgevaarlijk. Tijd om te gaan.
Bij het startpunt ontmoeten we onze gidsen voor deze week. Behalve onze twee Nederlandse guides Thierry en Rowan die klaarstonden op Amman airport gaan er twee lokale gidsen mee die alles weten over de regio. Één van de gidsen Ali is gelijk herkenbaar aan de veel gedragen ‘hatta’. De hoofddoek die door de locals veel wordt gedragen. De ander lijkt als twee druppels water op Johnny Depp. Ali is een goedlachse en drukke man die ons, met nog maar één voortand, elke halve kilometer van een danssessie of liedje weet te voorzien. Goed voor de spirit onderweg. En elk kwartier horen we wel in de verte ‘Yalla Yalla’ (opschieten) galmen over de trail.
Eerste dag door de Wadi in Jordanië
De eerste dag zal door een wadi zijn vlakbij Shobak. Een wadi is een rivierbedding in de woestijn waar het door het water uitzonderlijk groen is. Deze wadi’s zijn tegelijkertijd na een regenbui ook best gevaarlijk, want door de droogte kunnen er plots ‘flashfloods‘ ontstaan, waardoor het water wel zo’n vier meter kan stijgen. Vergezeld door de warme zon en prachtige uitzichten, lopen we richting de kloof waar de eerste palmbomen staan.
In de schaduw van de bomen is het na zo’n vier uur lopen tijd voor onze lunch. Het kampvuurtje wordt aangemaakt en een grote ketel wordt op het vuur gezet. Nadat iedereen wat water heeft gedoneerd wordt er standaard een sterke thee gezet en oploskoffie voor de liefhebbers. Dit warme shot cafeïne is wel welkom op deze eerste dag. Na een kort nachtje en koud weer in Nederland, is de zon heerlijk, maar ook wennen.
De laatste kilometers tot het eerste kamp
Door het instorten van de trail verderop besluit onze gids dat we een detour gaan maken bovenlangs de wadi welke op zijn minst gezegd.. uitdagend blijkt te zijn. De eerste slang en schorpioen worden gespot en het is klimmen en klauteren geblazen langs de rode bergwanden. Ik ben zelf wel fan van een beetje klimmen en klauteren, maar als we na zo’n twee uur weer beneden in de wadi aankomen zijn we ook blij om onze warme voeten even af te koelen in het koele water.
De komende kilometers gaan dwars door het water, dus de Teva sandalen mogen aan, heerlijk. Het warme zonnetje is langzaam aan het zakken achter de rode rotsen en de laatste kilometers zijn vrij vlak, door het koele water en makkelijk. Wanneer de open vlakte met onze camping tevoorschijn komt heb ik even een besef momentje. Wauw, we zijn gewoon middenin de woestijn!
Wakker liggen van wilde honden en harde wind
Tevreden laten we onze backpacks op de grond vallen bij aankomst op het eerste kamp. Van wildkamperen in de bergen ben ik vrij spartaanse omstandigheden gewend. Dus dat er bij aankomst een koelbox met koude cola gereed staat, er matrasjes zijn om op te zitten en er een kookploeg al bezig is met ons avondeten voelt als heerlijke luxe. Een soort vier-sterren resort in de woestijn. Naja bijna dan. Het wordt binnen no-time donker en we moeten nog onze tenten opzetten en het rode zandstof van ons af wassen met een rantsoen aan babydoekjes.
Wanneer we met onze hoofdlampjes tevreden na het diner teruglopen naar onze tent zie ik in de zwarte vlakte (het is hier écht donker) allemaal witte stipjes terugfonkelen. Helaas zijn het geen sterren, maar wilde honden die een zeil naast ons kamp een ideale overnachtingsplek vinden. Gelukkig doen ze niks, alleen samen met een wind in standje orkaan en het gehuil van de honden, is de eerste nacht in de tent een nacht met maar weinig slaap. Misschien neem ik dat vier-sterren resort toch maar even terug.
Dag twee op de Jordan trail met Travelbase
Het is nog donker als om zes uur de wekker afgaat in onze tent. Ik schud mijn schoenen uit als check op schorpioenen en veeg een lading zand uit de tent. Ons motto ‘geen zand in de tent’ kunnen we dag één al vergeten. Door de hitte van de zon in de woestijn, is het noodzaak om vroeg te starten, maar met nog steeds een licht tijdverschil voelt zes uur eerder als vier uur aan. Opnieuw slaapdronken pakken we de tent in en staat er een verrassing te wachten bij het ontbijt. Het ontbijt in het kamp is een stukje uitgebreider dan bij het hotel, met scrambled eggs, kaas en opnieuw de nodige koffie. De perfecte kickstart voor de langste dag wandelen op de Jordan Trail.
Wandelen over een maanlandschap
Vanaf het tentenkamp lopen we richting de bergen. In de verte zien we op de hoogste pieken langzaam de zon opkomen, in de ochtendkoelte is dit uitzicht magisch. Van onze gids moeten we de eerste twee uur stil zijn, de perfecte manier om wakker te worden met deze prachtige uitzichten. Gestaag lopen we omhoog. Vandaag gaan we vier ‘hoge pieken’ over, alleen elke keer als we boven staan komt er weer een hoger punt tevoorschijn.
Na een uur of drie is het tijd voor een snack pauze, een groot deel van de klim hebben we getackeld voor de zon over de bergen heen is gekomen. Ik weet niet precies wat ik ingebeeld had bij hiken in de woestijn, maar dat we zulke verschillende landschappen tegen zouden komen had ik in ieder geval niet verwacht. Ieder uur is compleet anders en er worden flink wat hoogtemeters gemaakt.
Lunchpauze tussen de rode rotsen
Na nog een uurtje of twee komen we daadwerkelijk op het hoogste punt van de trail. De uitzichten in de kloof zijn prachtig en zo anders dan alles wat ik tot nu toe heb gezien. We dalen weer af in de kloof zelf en na een uurtje zijn we op onze lunchplek van de dag. Opnieuw wordt er een vuurtje gemaakt, gaan de schoenen even uit en is het tijd om te rusten. Iets wat ik zelf op trail eigenlijk te weinig doe, een lange lunchpauze maakt een wereld van verschil.
Elke dag krijgen we een lunchpakketje mee met flatbread, tonijn, een stukje kaas, een appel, koekjes en een pakje drinken. Inmiddels ben ik gewend aan de sterke zwarte twee en wordt het woestijnleven al een beetje routine. Onze gids laat door wat oude muurschilderingen zien hoe het hier ver terug in de tijd eruit heeft gezien. 400.00 jaar geleden was deze regio namelijk ontzettend groen en vol water. Er liepen zelfs giraffen en olifanten in dit gebied en vanuit Afrika trokken veel volkeren naar deze regio. Zo bijzonder om te zien hoeveel een landschap kan veranderen en om voor te stellen hoe dat eruit moet hebben gezien.
Prachtig tweede deel van de dag klimmen op de Jordan Trail
Het tweede deel van de dag is een mooi stuk door de rotsige vallei met nog een laatste steile klim op het einde. Veel van de rotsen hebben door erosie een bijzondere vorm, ze lijken wel uitgehold op bepaalde plekken waardoor ze eruit zien als reusachtige schedels in het landschap. Het einde van de dag is in zicht en het laatste uurtjes van de trail naar ons kamp zijn aangebroken.
Racen op het busje naar kamp twee
De laatste kilometer naar het kamp moeten we lopen, maar een klein tussenstuk scheuren we door het zand met een minibusje, omdat het al laat wordt. Zelfs bovenop het busje worden hikers geparkeerd en met stofmaskers op racen we vol gas bergop door de stoffige zandweggetjes. Ons tweede kamp is ons lievelingskamp; het uitzicht vanaf de tent is echt magisch, vooral met de zonsondergang. Een weids uitzicht rijkt voor ons over de bergen welke we de komende dag zullen beklimmen. Een klein stukje vlakke woestijn in de verte ernaast en het laatste beetje zon, wat wil je nog meer?
Gids Ali is vol enthousiasme in een steen aan het hakken bij aankomst in het kamp en haalt er een paar prachtig blauwe edelsteentjes uit, ‘for you and your friend‘ wijst hij, terwijl Elske al bezig is met het installeren van de tent. Ook al kan hij niet zo goed Engels, het is wel duidelijk hoe gastvrij en lief de mensen hier zijn.
Kampvuur en een magische zonsondergang
Door de stoffige lucht krijgt de zon een oranje zweem in de verte, vol bewondering kijken we met zijn allen hoe hij langzaam achter de bergen verdwijnt. Het kampvuur wordt weer aangestoken en de locals zijn alweer druk bezig met ons avondmaal. Elke avond eten we in de Bedoeïenen-tent op zachte matrassen op de grond. Fijn, want het kan soms hard waaien buiten en zand in je gezicht (en eten) is geen pretje.
Het voelt als een tweede onderdompeling in de cultuur; de hele dag lopen door het woestijnlandschap en ’s avonds het ervaren van de lokale cultuur. Veel Bedoeïenen leven in deze tenten, zonder meubels en met alleen de essentials zoals matrasjes, kleden en kookgerei. Een tweegangen diner is de standaard. Een heerlijke soep om mee te beginnen en een traditionele maaltijd daaropvolgend. Deze bestaan vaak uit kip, veel groeten en rijst. De maaltijden worden midden op de tafel gezet en mag je zelf opscheppen, dus je gaat zeker niet met honger naar bed.
Vroege start op dag drie
Dag drie start weer vroeg in de ochtend, dit deel van de Jordan trail is namelijk vrij vlak en vol in de zon. Rond half zes staat de wekker en na weer het nodige shotje oerbittere oploskoffie met ontbijt zijn we klaar om te gaan. Ali loopt al zingend (yalla yalla) voorop met zijn rood-witte hatta en in de verte kruipt de zon langzaam over de pieken van de bergen. We lopen vandaag een bergkam over die vanaf het kamp al in zicht is, let’s go!
Eerste pauze op een prachtig uitkijkpunt op de Jordan Trail
De eerste kilometers zijn even wakker worden, gelukkig is de trail vandaag niet te technisch en is het vooral kilometers maken in de ochtend. Al snel komen we aan op een prachtig uitkijkpunt bij een rots, een ‘secret‘ uitkijkpunt volgens Ali. Na wat geklauter omhoog zie ik wat hij bedoelt, er is een prachtige vallei voor ons. De wit-rode rotsen rijken tot in de verte en door de eerste zonnestralen op mijn gezicht ben ik gelijk wakker. Zonder Ali waren we hier gewoon voorbij gelopen.
Na een flinke lading zonnebrand op ons gezicht te hebben gesmeerd, stijgen we verder langs de kam omhoog naar ons lunchpauze punt. De zon brandt vandaag flink en ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om hier in de zomer rond te lopen. Geen wonder dat de locals geen stukje huid aan de zon blootstellen, dat is levensgevaarlijk hier in de warme maanden.
Pauze met thee en een view
Na een uurtje of drie klimmen op de bergkam vangen we eindelijk wat wind en zijn er kleine boompjes om achter te zitten. Tijd voor een welverdiende pauze met lunch en thee. Vanaf vandaag heeft Tarek zich ook bij ons gevoegd, hij loopt met een ezeltje voor ons uit en neemt de grote theepot mee voor onderweg. Grappig om al zo snel gewend te zijn aan de warme thee bij de lunch, het voelt echt even als een cadeautje. Ver voor ons rijkt de woestijn met wat scherpe rotsen en bergen op de voorgrond. Wat een uitzicht.
Opnieuw een verrassende wandeldag
Vandaag lijkt de dag wel het meest op wat ik in mijn hoofd voor me zag bij een ‘woestijn trail’. Ook al is het alsnog een stuk verrassender dan dat ik me eerst had kunnen voorstellen. Elke dag is totaal anders qua landschap, omdat je er zo langzaam doorheen trekt begin je het verschil ook steeds beter te zien. Ondanks dat de eerste dag ook prachtig was zijn dag twee en drie wel echt mijn favoriet. Zoveel wijdse landschappen en hoogtemeters, met elke keer weer een totaal ander uitzicht. Het laatste stuk tot ons derde kamp loopt over een tof plateau met een soort Grand Canyon uitzicht.
Koude cola en de laatste kilometers van de dag
Nog geen kwartier voor het tweede kamp komt een lokale man uit zijn tent gesneld als hij ons aan ziet komen. Onder een klein boompje heeft hij een grote koelkast staan met cola en andere koude drankjes. Dat hoef je ons natuurlijk geen twee keer aan te bieden met dit warme weer na een lange wandeldag. Onze gids Ali vertelt dat het niet altijd makkelijk is om het woestijnleven vol te houden, wegens droogte en omdat alles ver weg is. Fijn om zo toch iemands bedrijfje nog wat te kunnen steunen.
Een stukje verder zien we Ali’s moeder op het land aan het werk tussen de geitjes. Een hardwerkende vrouw van 85 die zorgt dat de geitjes allemaal de goede kant op lopen. En laat je niet gek maken door de leeftijd, want deze vrouw heeft vorige maand op haar knieën nog over hetzelfde land gekropen om een wolf weg te jagen van haar jonge geitjes. Tussen de geitjes spotten we twee pasgeboren kleintjes, die Ali in zijn armen het laatste stuk meeneemt naar het kamp.
Lievelingskamp drie op de Jordan Trail met Travelbase
Zoals dag twee en drie mijn lievelingsdagen zijn op deze trail, zo is dat ook kamp twee en drie. We komen na de ‘weilanden'(dit zijn overigens ook gewoon stukken omgeploegd zand) aan bij een grote rots waar we onze tenten op kunnen zetten. Na het opzetten van de tent, inmiddels een geoliede routine, is het tijd voor een korte yogasessie om de spieren een beetje los te bewegen. Na het avondmaal is het inmiddels weer pikdonker en zijn er mega veel sterren te zien aan de hemel. Helaas was het de afgelopen dagen niet helemaal helder, maar in verhouding tot Nederland zijn hier zoveel sterren te zien.
Op bezoek bij het Bedoeïenenkamp
Bijzonder aan dag vier is het bezoek aan een Bedoeïenenkamp in de ochtend. Gelukkig staat de wekker vandaag ietsje later en lopen we rond half acht weg van het kamp. Het pad leidt door een rotsachtige vallei waarna we al snel de tenten zien staan. Tarek die al twee dagen met zijn ezeltje meeloopt om ons van thee te voorzien komt hier vandaan, leuk om zo de hele familie eens te zien. We worden met open armen ontvangen en mogen allemaal plaatsnemen op de kleden in de tent.
Allemaal krijgen we een beetje thee in de mokken die we van de Jordan Trail hebben gekregen. We leren wat gebruiken, zoals niet met je voetzolen richting je gastheer of vrouw zitten, dit wordt namelijk als oneerbiedig gezien. Ook leren we dat de Bedoeïen gasten zien als familie, als je hier langskomt wordt je met open armen ontvangen en behandelt als een familielid. Dit voelt ook wel zo, ondanks dat de taal wel echt een barrière is maakt handen en voetenwerk veel duidelijk.
Afkoelen en dwalen in de grotten
Na ons bezoek en een vluchtig toiletbezoek (we don’t have a toilet, we have good rocks over there) zijn we weer op pad. Ik merk dat zo’n langzame ochtend vandaag wel welkom is. Afgelopen dagen waren meer kilometers en vroeg opstaan, een dag als deze voelt dus ineens als luxe. Maar, niet getreurd, ook vandaag hebben we nog een flink stuk trail voor de boeg. Een combinatie van soorten landschappen die we eerder hebben gezien, vlaktes, bergpassen en valleien, allemaal weer totaal anders dan de vorige dag.
Na wat kilometers komen we bij een prachtige grot waar ook wat andere kleur rotsen te zien is. Hoe dichter bij Petra, hoe roder de rotsen worden. Op het plateau is het in de zon loeiheet, maar tussen deze rotsen is het heerlijk koel.
Weidse vlaktes en pauze in de schaduw
Vandaag is qua trail een stuk minder technisch dan de vorige dagen. Tariq met zijn ezeltje raced vandaag voor ons uit en zit al klaar op onze lunchplek met thee als we aan komen lopen. De ezel vindt het allemaal wel prima, vooral omdat wij het allemaal wel leuk vinden om een beetje van onze lunch met hem te delen en hij waarschijnlijk meer snacks krijgt dan normaal.
De laatste warme kilometers met fantastische uitzicht op het plateau
Na onze pauze steken we nog een laatste stukje heuvels over waarna we kunnen afdalen richting ons kamp. We komen aan bij een prachtig plateau met verre uitzichten over de omliggende bergen. Het eerste dorpje sinds dagen is ook in zicht, we zijn bijna in de buurt van Petra. Het laatste uurtje is opnieuw flink warm, en ik ben blij met alle zonbescherming die ik meeheb. Na een prachtig laatste stuk komt achter de rotsen ons kamp tevoorschijn. Hier is het zelfs mogelijk om op de rots zelf te slapen zonder tent, of in grot zelf. Maar eerst is het tijd voor verkoeling, het koude drinken staat al weer klaar en we ploffen tevreden op de matrasjes in de schaduw.
Mediteren met zonsondergang
Nadat we gisteren een fijne yogasessie hebben gehad, staat er vandaag een optionele meditatiesessie op de planning van Thierry. We klauteren de gigantische rots op, en met het allerlaatste zonnetje op ons gezicht laten we alle spanning even wegglijden.
Dag vijf, de trail naar de Monastery
Vroeg in de ochtend gaat weer de wekker, vandaag staat het laatste stuk echte ‘Jordan trail’ op de planning. We zullen vanuit het kamp, via de achteringang van Petra, wandelen richting de Monastry (Al-Deir). Vandaag wordt het, behalve een vrij vlak stuk zand, dus veel trappen op en af klimmen. Eenmaal aangekomen bij de Monastry kunnen we het indrukwekkende bouwwerk bezichtigen. Een prachtig uitgehouwen ‘kathedraal’ in het zandsteen. Hier merken we ook gelijk al een groot verschil met de afgelopen dagen, we komen weer toeristen tegen.
Aankomst bij De Monastry in Jordanië
Bij Petra heb je waarschijnlijk het bekende gebouw in de rotsen ‘The Treasury’ in je hoofd, maar naast dit gebouw bestaat er nog zo’n zelfde iconisch bouwwerk, ‘The Monastry’. Deze vind je flink wat trappen verder en is bijna even indrukwekkend. Omdat we met de trail via deze kant Petra inkomen zien wij deze juist als eerste.
In de Byzantijnse tijd was deze regio Christelijk, waardoor dit gebouw hoogstwaarschijnlijk gebruikt werd als tempel alsmede voor begrafenis rituelen. Vandaar de naam ‘de Monastery’. Het is zo’n 45 meter hoog en dus erg indrukwekkend als je eronder staat, echt een prachtig zicht zo in de rotsen. Ook voel je hier ineens zoveel geschiedenis, en alle verhalen van de gidsen komen zo nog meer tot leven.
Donkere luchten en felrode rotsen
We lopen verder Petra in en drinken bij een kraampje heerlijk versgeperst fruitsap van granaatappels. Kattenliefhebbers opgelet, het zit hier vol met aandoenlijke kittens die je bijna gelijk mee naar huis zou willen nemen. Door de rode rotsen volgen we onze weg naar beneden wanneer donkere wolken onze kant op komen, iets wat we nog niet eerder gezien hebben hier. Iets gehaaster dan gebruikelijk vervolgen we onze weg door de rotsen en na een lunchpauze is het tijd voor de laatste kilometers richting onze slaapplek.
De eerste overnachting in een echt bed
Na vijf dagen lopen in de wildernis op de Jordan trail met Travelbase zien we in de verte op de weg twee busjes staan, onze eerste nacht in een hotel is dichtbij. De laatste kilometers gaan ons gemakkelijk af, ondanks een flinke lading zand in mijn trailrunners. Dit stuk van de trail is veel muller zand dan de afgelopen dagen. Bijna iedere korte stop kan ik wel een kopje zand uit mijn schoenen gooien. wat zorgt voor flink wat frictie aan de voorkant van mijn schoenen.
Een heerlijke douche is dus zeker welkom als we aankomen bij ons hotel. We hebben zelfs de keuze voor een sessie in de hamman, iets waar we natuurlijk geen nee tegen zeggen na zoveel dagen ploeteren. Na vijf dagen lopen door de woestijn vol stof, zonnebrand en zweet kun je je voorstellen dat een douche als een heerlijk vooruitzicht klinkt.
Bezoek aan Petra en de Treasury
Omdat Petra een echte toeristen trekpleister is, bezoeken we de Treasury van Petra de laatste dag. Hierbij lopen we via de officiële vooringang naar binnen. Na heerlijk te zijn opgefrist in de hamman en een echt bed zijn we er helemaal klaar voor, de allerlaatste kilometers. Deze dag is vooral kilometers maken in Petra zelf. En ondanks dat de afgelopen dagen heel indrukwekkend waren, valt ook deze dag totaal niet tegen.
De hoge smalle rotswanden torenen boven ons uit, en we kunnen ons helemaal voorstellen dat dit vroeger een drukke handelsplek van het Nabateense koninkrijk was, waar veel mensen doorheen kwamen richting de zijderoute. De stad bloeide door zijn geavanceerde watersysteem, de handel in wierook, specerijen, zijde en andere luxe goederen. Na wat kilometers door de rotsen komt daar dan echt de Treasury in beeld, opnieuw een prachtig bouwwerk.
De Treasury in Jordanië
Na zoveel dagen wandelen door Jordanië komen we aan bij het meest bezochte punt in het hele land, de Treasury. Het gigantische bouwwerk komt ineens tevoorschijn tussen de smalle kloof, wat een prachtig zicht. Ondanks de vele toeristen, valt het niet tegen om hier te zijn, het is net als de Monastery erg indrukwekkend. De precieze functie van de Treasury (Al-Khazneh) is nog steeds een onderwerp van discussie onder archeologen. Het werd waarschijnlijk gebruikt als een koninklijk mausoleum of een tempel, maar er zijn ook speculaties dat het een schatkamer was. De naam “Treasury” komt van de lokale legende dat de urn op de tweede verdieping goud en juwelen bevatte.
Het einde van onze Jordan Trail met Travelbase
De rest van de dag hebben we om vrij te spenderen in Petra. Indrukwekkend en gek tegelijk om weer op zo’n drukke plek te zijn. In de namiddag stappen we tevreden en vol met indrukken en verhalen in de bus richting Amman. Al onze kleding is inmiddels voorzien van een rood laagje stof en we vallen bijna allemaal tevreden en moe in slaap in de bus richting de hoofdstad. Morgen staat nog een dagje zwembad bij het hotel te wachten, dus we mogen nog één dagje nagenieten van alle indrukken.
Tips voor als jij ook de Jordan Trail met Travelbase wilt lopen
Ga je op pad met Travelbase, dan ontvang je vooraf een uitgebreide paklijst en trainingsschema, zodat je precies weet wat je mee moet nemen voor je tocht. Daarom alleen nog wat kleine tips van mij na het lopen van de trail:
- Ik loop zelf graag op trailrunners in plaats van bergschoenen. Dat was ook hier ruim voldoende qua grip. Echter, in trailrunners komt meer zand langs de zijkanten, wat ervoor zorgt dat de schoen kleiner aanvoelt en je dus blaren ontwikkelt. Loop je op trailrunners, dan zijn gaiters een echte aanrader, net als het kopen van de schoenen in een grotere maat.
- Word je snel flauw van inspanning tijdens hitte (zoals ik) dan is het meenemen van ORS of elektrolyten een aanrader. Ik deed dit rond de lunch in mijn drinkfles, had het nog een lekker smaakje ook. Ben je geen fan van de smaak, dan kan je ze ook in tabletvorm kopen.
- Elke dag krijg je een lunch die bestaat uit flatbread, tonijn, een appel, een kaasje en koekjes. Wil je wat afwisseling of extra energie onderweg, dan zou ik het aanraden om zelf extra snacks zoals snickers, Bifi worstjes of koekjes mee te nemen. Je ‘slaap’ bagage wordt van kamp naar kamp vervoerd, dus zorgen maken om gewicht hoef je niet.
- Je krijgt de optie om een tent, matras en slaapzak te huren. Ik zou opnieuw weer voor deze optie kiezen, ondanks dat ik zelf een fijne tent heb. De ondergrond is namelijk hard en rotsachtig, en ik denk niet dat ik op mijn eigen slaapmatje zo lekker had gelegen als op de dikke ‘echte’ matrassen van de Bedoeïenen. Ook was ik blij dat ik thuis niet nog een kilo aan zandstof uit mijn slaapzak en tent hoefde te wassen.
- De optie tot het nuttigen van de lokale maaltijden is ook een keuze, dit is ook echt een aanrader. In onze groep maakte niemand zijn eigen maaltijden, en de maaltijden in de Bedoeïenen tent hoorden echt bij de complete ervaring.
- Eet je strict vegetarisch, weet dan dat je bij het diner soms iets moet aanpassen (misschien om wat vlees heen scheppen bijvoorbeeld of een iets minder complete maaltijd verwachten). Ondanks dat ze hun uiterste best doen om aan ieder zijn wensen te voldoen, kan vegetarisch eten soms nog wel eens verkeerd worden geïnterpreteerd (‘kip is geen vlees’ of ‘God kijkt hier toch niet’).
- Neem genoeg zonbescherming mee. Zowel zonnebrand, een hoed als langere kleding. Heb je een lichte huid, dan is een sun-hoody ook een aanrader. De zon is fel en er zijn weinig schaduwstukken onderweg, dus als je eenmaal verbrand bent is het een stuk minder aangenaam.
- Twijfel je of je fit genoeg bent of heb je niemand om mee te gaan? Er waren genoeg solo-reizigers in onze groep en mensen van verschillende levels qua fitheid. De dagen worden opgedeeld in een snelle en langzame groep, dus ik weet zeker dat je je (met enige basisconditie) thuis zult voelen. Twijfel je, dan kan je altijd even contact opnemen met Travelbase.
Ben je enthousiast geworden van dit verhaal en wil je graag nog meer weten over de Jordan Trail? Dan hebben we hier nog een artikel met alle ins-en outs van de Jordan Trail in zijn geheel.
