Bij het woord Canyon denk je waarschijnlijk gelijk aan Noord-Amerika. Maar wist je dat Spanje ook zo’n prachtig ravijn heeft? Niet voor niets wordt deze plek in de Pyreneeën de ‘Grand Canyon’ van Europa genoemd, dé plek voor lange wandeltochten, een huttentocht of een toffe dagtocht. Afgelopen september liep ik de GR11, waarbij je de Ordesa Valley passeert, een echt pareltje op deze trail. Gelukkig is deze route ook super toegankelijk voor kortere tochten, lees hieronder mijn beste tips.
Praktische Informatie en tips over Ordesa National Park
- Waar: Noord-Spanje. Ordesa Valley.
- Duur: Dagtocht, meerdaagse huttentocht of meerdaagse trektocht.
- Moeilijkheidsgraad: Geschikt voor beginners en gevorderden. De tocht vereist geen technische skills. Up for a challenge? Beklim Monte Perdido (3.355 meter) vanaf Refugio Goriz (berghut).
- Beste tijd: juni t/m oktober. Tip; in de herfst is het een stuk rustiger, en kleurt alles mooi oranje.
- Vervoer: Auto of vliegen op Zaragoza of Barcelona. Vanuit hier gaan dagelijks bussen naar Torla. Kijk voor alle bustijden en tickets op Alsa.com
- Good to know: Wildkamperen is in het nationale park verboden. Gelukkig mag je je tentje (met reservering) opzetten naast Refugio Goriz. Liever wildkamperen? Loop dan na Refugio Goriz verder richting Collata Arablo, boven de 2.500 meter wordt wildkamperen wel gedoogd.
De Ordesa Canyon Laatste stuk tot de klim naar Refugio Goriz
Begin je reis in Torla, jouw startpunt voor de Ordesa Valley
Ben je op vakantie in Noord-Spanje, en op zoek naar een toffe plek voor een dagtocht, dan is de Ordesa Valley zeker een aanrader. In en rond het nationaal park is voor ieder wat wils, maar wil je gaan wandelen dan is Torla jouw beste uitvalsbasis. Een pittoresk dorpje aan de rand van de canyon heeft alles wat je nodig hebt. Hotels, campings, outdoor-winkels en verschillende restaurants om lekker onderuit te zakken na je tocht. Vanuit de vallei van het dorp kijk je al tegen de gigantische muren van de canyon aan en als je even geluk hebt kan je er zelfs al vanuit je hotel raam van genieten. Hoe tof is dat?
Torla was een tussenstop op mijn lange afstandswandeling op de GR11, een tocht van 800 kilometer dwars over de Pyreneeën. Het was inmiddels begin oktober, ik was 20 dagen onderweg, en na heel wat (inmiddels koude) nachten wildkamperen, was een nacht in een hotel extra verwennerij. Een extra voordeel van lopen in het laagseizoen, in alle hotels is plek en ik kon een kamer boeken voor een prikkie. Dubbel zo leuk; ze hadden zelfs een jacuzzi in Hotel Villa de Torla om de beentjes te laten rusten.
Dagtocht in de Canyon
De volgende ochtend was het zover, de volgende etappe in de Ordesa Valley. Vanuit Torla is het makkelijk navigeren naar de ingang van de canyon zelf. Vanuit het centrum gaat om de 20 minuten per dag een bus. Hiervoor kan je tickets kopen bij het VVV. Wel zo makkelijk als je verder wilt trekken of wanneer je in Torla verblijft en de auto daar wilt laten. Trek voor de dagwandeling minstens zeven à acht uur uit. Neem genoeg eten en drinken of een waterfilter mee, dit is in de canyon niet te koop. En natuurlijk extra leuk om tussendoor een lunchpauze te houden en van het prachtige uitzicht te genieten.
Welke route in de canyon is het mooiste?
In het begin heb je de keuze uit twee hoofdroutes, de hoge en lage variant. De lage route is het populairst en door het dal van de canyon, maar is hierdoor ook drukker. De hoge route is iets pittiger en begint met een stuk stijgen tot je aan de zijwand van de canyon loopt. Door deze hoogte heb je juist weer een prachtig uitzicht en is het rustiger, maar mis je wel de watervallen in het eerste deel van de route.
Omdat ik in het laagseizoen liep koos ik voor de lage route. Het was niet zo druk en kreeg veel tips over de prachtige watervallen. Het begin van deze route is een groot stuk in het bos. Het imposante uitzicht van de canyon liet nog even op zich wachten. Omdat ik op mijn lange tocht al veel bos had gezien was ik vooral erg verrast door de gigantische watervallen. Deze zijn aangegeven met kleine ‘om-routes’. Welke niet behoren tot het standaard pad, maar sla deze dus vooral niet over. Waar de rest van de Spaanse Pyreneeën best droog kan zijn waan je je hier ineens in een groene oase met gigantische watervallen.
Eerste deel van de ‘lage variant’
Meerdaagse wandeltocht in de Ordesa Valley
Hoe magisch is het om ‘s ochtends wakker te worden aan de rand van de canyon, je tent ‘s ochtends open te ritsen of je raampje van de berghut te openen en te genieten van het imposante uitzicht? Dit is bij uitstek dé plek voor een meerdaagse wandel of huttentocht. Met Monte Perdido in zicht, maar ook Gavarnie en Brèche de Roland in de achtertuin kan je jouw tocht zo lang en moeilijk maken als je wilt. Gebruik van een GPS zou ik sterk aanraden, je bevindt je hier in hooggebergte en het weer kan snel omslaan.
Huttentocht of wildkamperen?
Voor je tocht heb je hier twee opties, wildkamperen of overnachten in de vele berghutten in de Pyreneeën. Naast Refugio Goriz kan je naast het boeken van een bed binnen ook een kampeerplek boeken. Als je wilt kun hier ook genieten van een warme avondmaaltijd, douche en ontbijt. Het uitzicht vanaf de berghut is hier fenomenaal. Een prachtige plek om op het terras van de laatste zonnestralen te genieten. Maar let op, in het nationaal park (wat loopt tot en met Refugio Goriz) is wildkamperen strikt verboden. Wil je persé wildkamperen en heb je geen behoefte aan de faciliteiten van de berghut, dat kun je ook een stukje verder zelf je tentje opzetten. Vanaf 2.500 meter hoogte is dit namelijk wel gedoogd. Goedkoper en qua kampeerplek waarschijnlijk ook minder in de wind.
Ochtend uitzicht naast Refugio Goriz
Overnachten bij de berghut Refugio Goriz
Omdat ik mijn GR11 tocht zou vervolgen, werd Refugio Goriz mijn eindpunt van de Ordesa Valley etappe. De dag erna zou ik weer verder lopen naar Refugio Pineta. Zo kon ik overdag rustig de tijd nemen in de Canyon, ‘s ochtends nog wat laatste bevoorrading inslaan én ‘s avonds aansluiten bij het diner. Iets waar je na een wandeldag geen nee tegen zegt. Ondanks de koude oktober temperaturen en adviezen van locals had ik besloten mijn tentje op te zetten naast de refugio. Plan je een tocht als deze, bereid je dan voor op alle weersomstandigheden. Waar het in het dal overdag 28 graden kan zijn, was het deze nacht ineens -2 met harde wind, flink koud dus. Omdat ik met mijn tentje op de rand van de canyon stond (alles voor het uitzicht natuurlijk) was dit een extra winderige plek. Al met al heb ik nauwelijks een oog dicht gedaan. Gelukkig hadden ze in de ochtend verse koffie klaarstaan in de berghut.
Wil jij ook een huttentocht lopen, dan kan je ervoor kiezen net als mij de GR11 richting Rifugio Pineta te volgen, of juist de grens over te steken richting Frankrijk en Gavarnie. Beide zijn prachtige routes met mooie uitzichten. De GR11 vervolgd zijn route na een korte klim vanaf Goriz helemaal weer naar het dal, om vervolgens de tweede col over te gaan, een tweede pittige klim met hierna een nog moeilijkere afdaling. Dit stuk vond ik veruit één van de lastigste etappes van de hele route, en nam voor mij bijna 10 uur in beslag. Maar, de uitzichten waren wel weer spectaculair. Heb je geen hoogtevrees en een goede conditie, dan is dit echt een aanrader. Alhoewel deze etappe niet meer officieel tot het nationale park behoort, vond ik dit stuk net zo indrukkend, elke afdaling en klim geeft weer nieuwe uitzichten over de ruwe karst plateaus.
Benieuwd hoe een huttentocht werkt? Check dan ons artikel Het berghutten leven uitgelegd. Zo werkt een huttentocht.
Voor de gevorderde berggeit, Monte Perdido
Heb je zin in wat extra uitdaging? Combineer dan jouw tocht met een beklimming van Monte Perdido (3.355 meter), een echte uitdaging voor de meer ervaren hiker. Om jouw tocht succesvol te laten slagen is het aan te raden om te overnachten in Refugio Goriz, de berghut die precies aan de voet van de berg ligt. Na jouw tocht in Ordesa Valley kun je ‘s avonds warm je bedje in na een gezellige avondmaaltijd. ’s Ochtends vroeg staat er ook weer een ontbijtje klaar om jou de berg op zal helpen. In het laagseizoen is het gebruik van stijgijzers zeer aan te raden, tot ver in het hoogseizoen kan de top namelijk nog uit een laag ijs bestaan. Maar zoals altijd, no pain, no gain, want op de top word je dan wel weer beloond met een 360 view van de hoge Pyreneeën, een prachtig uitzicht.
Weet je niet zeker hoe je zo’n beklimming aan moet pakken? Vanuit de Refugio starten in de ochtend meerdere gidsen die je kunnen begeleiden. (Boek deze wel van tevoren). De beklimming van Monte Perdido is alleen mogelijk met een goede conditie en de juiste materialen, maar een gids kan jou zeker helpen met de tocht en paklijst.
