In je eentje wandelen door de natuur van Lapland, vertrouwen op jezelf en de natuur. Dat is, in het kort, waar de nieuwe film Human Nature over gaat. Hoofdpersoon Sophie twijfelt aan de richting die haar leven uitgaat, is dit wel wat ze wil? Ze besluit dat ze toe is aan iets nieuws, een echte uitdaging, in de vorm van de wandelroute E1. Ofwel; 700 km solo wandelen door Noorwegen. Haar omgeving is niet al te zeker van haar keuze om dit avontuur aan te gaan. Zich losmaken van haar vertrouwde leven blijkt moeilijker dan verwacht. Wij gingen behind the scenes van de film om meer te weten te komen.
Behind the scenes
Waarschijnlijk het meest bijzondere aan deze film is dat de crew tijdens het filmen de volledige wandeltocht helemaal samen heeft afgelegd. 40 dagen in de natuur, met af en toe een dorp of stadje waar ze zich konden opfrissen en een goede nachtrust konden krijgen. Wij zijn erg benieuwd hoe dit avontuur moet zijn geweest, en jij vast ook. Daarom spraken wij met Jamie Bouwmeester, de actrice die in de rol van Sophie kruipt. Ook al benieuwd naar meer informatie over de film en de behind the scenes video’s die in documentaire stijl zijn gemaakt? Op dit moment is het mogelijk om je gratis in te schrijven en toegang te krijgen tot alle behind the scenes video’s, inclusief leuke verrassingen die vanaf 12 tot en met 19 februari bekend worden gemaakt.
Interview met Jamie Bouwmeester
Donderdag, 10 februari 13:00 uur, ik bel Jamie en we schakelen eigenlijk meteen over op videobellen, want ja dat is een stuk persoonlijker. Jamie komt over als een enthousiast en vriendelijk persoon, dat klikt goed. We springen meteen in een gesprek over de voorbereiding die ze heeft getroffen voor deze film, het is niet niks om een film te maken over een hiketocht van 700km en die ook daadwerkelijk te lopen.
Wat was je eerste reactie toen je het aanbod kreeg voor deze film?
“Eind 2019 liep ik door het tuincentrum om kerstspullen te halen en toen kreeg ik een berichtje van Bart. Bart kende ik al van eerdere samenwerkingen. En toen vroeg Bart, wat zou je ervan vinden om een korte film, dat was toen nog het plan, te draaien in Noorwegen, dat gaat over hiken. En toen zei ik ‘ja, dat is volgens mij wel heel tof’. Tuurlijk wilde ik meer informatie, maar ik dacht ook oké, naar Noorwegen, dat is een plek waar ik altijd al wel een keer heen wilde gaan. Maar ik dacht ook meteen, van o mijn god wat betekent dit, hoe gaat dit er dan uitzien, hoe gaan we dit doen. Ik had dus eigenlijk heel veel vragen. En ik had werkelijk geen idee hoe intens het echt zou worden.”
Hoe heb je je voorbereid op deze film?
“Door veel te wandelen en te sporten. Ik heb bijvoorbeeld met kettlebells getraind in mijn huisje in Amsterdam Oost. Dat was wel heel grappig, want mijn vriend die werkte door corona ook thuis natuurlijk. Dus die zat dan hier gewoon te werken en dan zat ik met die kettebells te zwaaien. Ik had een schema van een personal trainer die ook in Amerika acteurs traint. De opbouw was heel traag en langzaam zodat ik geen blessures zou oplopen. Daarnaast heb ik ook veel gehad aan koud zwemmen en koud douchen met de Wim Hof methode. Ik heb daar tijdens de trip zelf ook echt wel veel aan gehad. Ik heb bijvoorbeeld vaak meerdere scenes in koud water moeten opnemen. In de ochtend had ik uiteindelijk een heel ritueeltje waarmee ik mezelf lichamelijk en mentaal goed kon trainen. Daardoor voelde ik ook wel echt dat ik er goed klaar voor was al weet je van te voren helemaal niet of je er echt klaar voor bent natuurlijk.”
Wat is voor jou iets wat je uit deze ervaring mee neemt voor de toekomst?
“Wat ik heb meegenomen, is dat ik die sterke kant van mezelf heb gezien. Van te voren vond ik dit zo spannend, omdat ik gewoon totaal niet wist waar ik aan toe was. En ik wist ook gewoon dat ik hier nergens controle over heb. Dit is iets waar ik echt in stap. Ik heb daarin ook mee genomen de controle los te laten. Bij nieuwe dingen kan mijn eerste reactie soms een beetje angstig zijn. Deze tocht heeft mij echt laten zien, dat die angst er mag zijn, maar dat die angst gewoon niet nodig is. Ik heb nu een heel mooi voorbeeld van iets wat ik ook zo spannend vond, maar wel heb gedaan. Achteraf heeft het me zoveel gebracht. Dit was weer zo’n mooie duidelijke bevestiging voor mezelf dat ik juist die groei aan mag gaan, al is het van tevoren spannend.”
Wat was voor jou onmisbaar tijdens de hike?
“Warme sokken, ja warme sokken! Ik had heerlijk warme sokken voor als ik in de avond weer in mijn tent lag. Die waren echt mijn grootste vriend, want je loopt de hele dag in schoenen met vaak natte sokken. En ik moet ook wel zeggen dat ik daar niet heel voorzichtig in was. Ik liep namelijk gewoon door de rivieren heen. Dat had ik ook echt wel anders kunnen doen hoor, want bijvoorbeeld onze geluidsman, Morten, die wilde echt geen natte voeten, dus die deed zijn schoenen dan uit als hij door het water heen moest. En ja, ik dacht, dat duurt toch veel te lang, dus ik had standaard natte voeten.”
Is er een moment waar je jezelf enorm bent tegen gekomen?
“Eigenlijk al best snel in onze route heb ik al zo’n moment gehad. We liepen een helling op, het had geregend, het was daardoor een beetje drassig en er was ook geen duidelijk pad. We liepen schuin de berg op, maar het werd steeds hoger en stijler. En toen op een gegeven moment keek ik naar beneden, daar was dan een riviertje. Onderstussen begon ik ook wel een beetje weg te slippen. Later kwam ik erachter dat we aan het traveseren waren, waarvan ik toen nog niet wist dat we dat aan het doen waren. Op dat moment dacht ik alleen maar, oké is dit hoe de hele reis gaat zijn? En toen kwamen er meer gedachtes omhoog, van ja, maar we zijn pas net begonnen, maar ik vind dit nu al zo spannend. Uiteindelijk merkte ik dat mijn hartslag ook wat hoger werd, ik begon ook wat te trillen en op een gegeven moment raakte ik gewoon in een soort van paniekaanval. Het probleem was dat we alleen al best een stuk onderweg waren, dus teruggaan was geen optie, maar aan de andere kant moesten we ook nog een heel stuk over dit pad. Daardoor kon ik ook niks anders dan gewoon doorlopen. Dat was best wel pittig. Sjors, de maker van onze behind the scenes video’s, heeft vaker van deze tochten gemaakt, maar heeft ook een training gevolgd voor als mensen in dit soort situaties in paniek raken. Dat was enorm fijn, hij was een hele fijne begeleiding daarin.”
Je geeft in de behind the scenes video’s aan dat je het best wel eens lastig had maar dat je dan vaak weer een lichtpuntje zag waardoor je weer door kon. Kun je een voorbeeld geven van zo’n lichtpuntje?
“Ik heb een moment, en dat zit heel erg in het kleine. We hadden weer een heel stuk gelopen en we waren alweer dagen onderweg geweest. David, onze productieassistent, kwam ons altijd op het eindpunt van de etappe met een busje ophalen. En dat betekende altijd, als hij daar was, dat we dan weer een voorraad aan eten hadden. Dat betekende dan meestal ook dat we dan ’s avond iets anders gingen eten dan de spaghetti die we met een zakje Knorr elke avond klaar maakte. Daarnaast is David zelf gewoon een heerlijke persoonlijkheid die lekker stralend en gezellig is. Maar als David dan met die bus aan kwam, dat waren echt geluksmomenten. Ik heb ook een specifiek moment waar we een heerlijke tocht achter de rug hadden, we hadden 25 kilometer gelopen en toen kwam dus David aan. Hij had een nummer aan staan: Brian Jonestown Massacre. Goede muziek in de natuur is gewoon waanzinnig, naast de stilte en de natuur geluiden natuurlijk, maar als je tussendoor goede muziek hoort die je erg mooi vindt, dan leef je helemaal op. We zaten uiteindelijk in het busje en mijn hele lichaam was nog aan het nagloeien. Het was eigenlijk gewoon een natural high. Ik had alleen maar een grote glimlach op mijn gezicht en we zaten alleen maar een beetje naar elkaar te kijken en te glimlachen. Dat was zo heerlijk, dat was echt een magisch moment. Het moment dat ik zoveel geluk voelde lag vooral bij het gevoel van, wow we hebben het weer samen gedaan. Na negen dagen aan een stuk weer in de natuur ben je ook gewoon heel blij met een wc of een douche, dan denk je van o mijn god dit is zo fijn! Dan ga je de kleine dingen steeds meer waarderen.”
Als laatste ben ik heel benieuwd aan wie jij deze film zou aanraden?
“Dat vind ik een mooie vraag. Mensen die geinteresseerd zijn naar verdieping in hun leven, mensen die geinteresseerd zijn in controle durven los te laten en dingen aan te gaan, voor mensen die zich mentaal willen verbinden met de natuur. Ja, dat denk ik wel.”
Early birds maken kans op mooie prijzen
Ik merkte meteen al dat Jamie een makkelijke prater is en dat het gesprek eigenlijk vanzelf liep. Als er een duidelijke terugkerende lijn in haar verhaal zit dan is het wel: Samen. Samen zijn ze dit avontuur aangegaan en samen hebben ze het afgerond. Samen hebben ze elkaar er doorheen gesleept en samen hebben ze genoten. Ben je na dit artikel net zo nieuwsgierig geworden naar de film? Neem dan een kijkje op de website van Human Nature de film en meld je aan om op de hoogte gehouden te worden van leuke verrassingen. Daarnaast ben jij dan ook één van de eersten die een kaartje voor de online bioscoop te pakken krijgt. Met als gevolg dat jij dan straks een early bird bent. En kijkers met early bird tickets maken kans op leuke prijzen, waaronder een reis naar Noorwegen, een EDGE T-shirt en nog veel meer. Schrijf je dus snel in. En vergeet niet om de code Thehike-HM2022 te gebruiken, want dan krijg je 10% korting.
