Ik vervolg mijn zoektocht naar de Schotse wilde geit. Benieuwd naar het eerste deel, lees dat hier. Na de chitchat met Aaron uit Jeruzalem vervolg ik mijn weg. Nog een laatste slok drinken uit mijn waterfles en dan door. Ik ben al een heel eind op weg en deze prachtige dagtocht gaat richting het einde. Ik ging heel goed en had nog maar één Schot moeten inhalen, maar de lol is er vanaf.
Het missen van de wilde schotse geit zit me toch meer dwars dan me lief is. Het is echter nooit te laat om je doelen bij te stellen. Ik neem me dan ook direct voor om eens vaker stil te staan. Meer om me heen te kijken te genieten. Het doel om de Schotse wilde geit te zien laat ik varen.
De Schotse wilde geit
Het missen van de Schotse wilde geit heeft in ieder geval opgeleverd dat ik het tempo heb laten zakken en me zelfs weer heb laten inhalen. Rustig wat drinken, eten en om me heen kijken. Had niet gedacht dat dit stuk van de West Highland Way nog zo pittig zou zijn. Mooi ook! Beter hier mijn tijd pakken dan straks met mijn boek op bed uitrusten. Een boek lezen kan ik overal.
Een geur
Er dringt plots een beetje een aparte en vieze geur in mijn neus. Ik herken nu de geur van geit. Dezelfde geur die ik ook wel had geroken even terug. Als ik toen wist wat ik nu wist, had ik mogelijk een zeldzaamheid gezien.
Ik loop iets boven de waterlijn in dichte bossen en scan alle bomen af. Niets. Ik pauzeer bij een rotsblok en neem nog maar eens wat te drinken en een energy bar. Het is hier prachtig. Veel varens en dat is niet verwonderlijk in dit vochtige klimaat. De seconden verstrijken. Het worden minuten.
De Schotse wilde geit
Zag ik daar nu iets bewegen? Jazeker! Nog geen 10 meter recht voor mij uit begint een donkere “scottish feral goat” rustig te grazen. Ik ben immens blij en trots op mezelf dat ik de geit heb gezien. De geit kijkt me onnozel aan. Ik voel me onnozel. Wie bedenkt nu dat je gaat hiken in Schotland en dat je zo blij kan worden van het spotten van een wilde geit.
Zoektocht
Het was ook niet de wilde geit die ik zocht. Mijn reis naar Schotland was bedoeld om tot rust te komen en af te kicken van de dagelijkse hectiek en gekte. De spiegel die ik vandaag kreeg voorgehouden was dat ik mezelf aan het opjagen ben en geen tijd neem om stil te staan bij de mooie dingen. Je kan dan wel op reis gaan en iets zoeken. Als je maar blijft rennen en niet goed kijkt, zul je nooit vinden wat je zoekt. We zouden, zelfs of misschien wel juist tijdens het hiken en het echte leven, eens vaker moeten stilstaan. Vond ik nu een geit of rust?
Voldaan vervolg ik mijn reis langs de oevers van Loch Lomond. Alles is nog mooier geworden. De zon begint zelfs te stralen. Lijkt het jou ook fijn om rust te vinden en om eens vaker stil te staan en van een afstand naar jezelf en jouw onderneming te kijken? Gaaf als je met mij gaat naar Schotland op één van de klimrust reizen.
){kind=link}