De Laugavegur trail in IJsland; op weg naar de warme bronnen

IJsland, het land van watervallen, natuurlijke warmtebronnen, gletsjers, fjorden en eindeloze lavavlaktes. Waarom helemaal naar Nieuw-Zeeland als je op iets meer dan drie uur vliegen al zoveel natuurschoon kunt vinden?! Dit absolute outdoorparadijs mag niet ontbreken op de bucketlist van iedere natuurliefhebber. In twee weken kun je met de auto de ringweg rondom IJsland rijden en een bezoek brengen aan alle hoogtepunten van het land. Maar om het ‘echte’ IJsland te ervaren moet je wat ons betreft toch meer in het binnenland zijn. Hier is de omgeving rauw en woest. Via de Laugavegur trail ontdek je landschappen die je zelden elders ziet.  

Weg naar warme bronnen 

De Laugavegur, letterlijk vertaald ‘Weg naar de warme bronnen’, is door National Geographic uitgeroepen tot één van ’s werelds mooiste hikes. Ieder jaar trekken duizenden wandelaars naar IJsland om, met een goedgevulde backpack, af te zien en te genieten in de ruige hooglanden. De wandeling loopt van Landmannalaugur naar Þórsmörk, en is 55 kilometer lang. Het is ook mogelijk om de wandeling in omgekeerde richting af te leggen. Kanttekening hierbij is dat het aantal klimmeters dan wel een stuk hoger ligt. De meeste wandelaars verdelen de hike in vier etappes, maar er zijn ook snelheidsduivels die het parcours tijdens de jaarlijkse Laugavegur ultramarathon binnen vijf uur afleggen. 

De Laugavegur in etappes

Etappe 1: Landmannalaugur – Hrafntinnusker (12km)

Bij het startpunt in Landmannalaugur staat het vol met trekkerstentjes van wandelaars die de volgende dag aan de wandeling willen beginnen. Er waait een straffe wind en enkele wandelaars trekken nog snel een extra laag kleding aan. Wie nog niet klaar is om de kou te trotseren kan in de nabijgelegen warmwaterbron even heerlijk ontspannen. In een houten hut aan de rand van het tentenkamp beantwoordt een ranger de laatste prangende vragen. Hoe lang duurt de eerste etappe? Wat is de weersverwachting? En is een GPS nu echt noodzakelijk? Gerustgesteld door de antwoorden zijn we er klaar voor en kan ons Laugavegur avontuur beginnen. 

Met een behoorlijk zwaar aanvoelende backpack van 15kg op onze rug starten we (nog) fris en vol goede moed aan de eerste etappe. Vanaf het begin is het landschap fantastisch! Lichtbruine bergen met daarop allerlei rood-, geel- en bruintinten. Het is alsof we in een schilderij van Dali zijn beland. Als we na twee kilometer lopen al bijna tien keer zijn gestopt om foto’s te maken, vraag ik me af of we ooit het eerste kamp zullen bereiken. We passeren meerdere warmwaterbronnen en de doordringende rotte-eierengeur van sulfaat vult onze neusgaten. Het is een hoop klimmen en dalen en na een paar heuvels kan de eerste laag kleding eigenlijk alweer uit. 

Langzaamaan maakt het kleurrijke berglandschap plaats voor kilometerslange sneeuwvlaktes. Door de dichte mist zijn de markeringspaaltjes soms lastig te zien. Met behulp van de GPS op ons horloge en de voetsporen van andere wandelaars trekken we door het witte landschap. Het lopen door de sneeuw is zwaar en bij elke nieuw opdoemende sneeuwvlakte vragen we ons af of dit nu eindelijk de laatste is. Halverwege de middag arriveren we bij de eerste hut. Eindelijk even de backpack af en de schouders ontlasten. Met stenen zijn cirkels aangelegd waar kampeerders hun tent kunnen opzetten. De hut ligt op ruim 1000 meter hoogte en omdat er weinig beschutting is, heeft de wind vrij spel. Aangezien er de volgende dag een storm op komst is, besluiten we om nog wat extra kilometers te maken en door te lopen naar het lager gelegen tweede kamp.

Etappe 2: Hrafntinnusker – Álftavatn (11km)

De route naar kamp twee begint zoals de vorige route is geëindigd. Bergen met lavazand en sneeuwvlaktes wisselen elkaar af. Na een aantal kilometers komen we bij het eerste riviertje. Zo op het eerste oog lijkt de hoogte van het water mee te vallen, maar omdat we niet op dag één al onze sokkenvoorraad willen aanbreken doen we onze wandelschoenen uit en waterschoenen aan. Het gletsjerwater is ijskoud en gelukkig komt het maar tot onze kuiten. Na wederom een steile beklimming volgt het meest fantastische uitzicht van de hele wandeling. Het is alsof we in een sprookje zijn beland. Bergen met de meest bijzondere structuren bedekt met neongroen mos. Ertussenin ligt een groot blauw meer met daarachter hoge, besneeuwde bergtoppen. We hebben er inmiddels bijna 20 kilometer op zitten en onze rug en schouders voelen stijf aan. Gelukkig geeft het GPS-systeem aan dat de finish nabij is en de betoverende omgeving geeft ons nieuwe energie. 

Eenmaal in de vallei moeten we nog één keer de waterschoenen aantrekken. De stroming van de rivier is flink, maar met behulp van een touw bereiken we veilig de overkant. Vanaf hier is het nog maar een klein stuk lopen naar de rand van het meer, waar het tweede kamp ligt. Snel zetten we onze tent op, koken wat water voor ons zakje adventure food en duiken na een heerlijke warme douche onze slaapzak in. 

Etappe 3: Álftavatn – Emstrur (16 km)

Het is weer vroeg dag, en om ons heen zijn kampeerders al druk in de weer met het afbreken van hun tenten. Snel rollen we onze slaapzakken en matjes op en pakken we de tent weer in. Het zakje muesli met warm water smaakt verrassend goed en zo zijn we klaar voor de derde etappe. We zijn nog maar net onderweg als we bij een rivier aankomen. De eerste mentale test van de dag is een feit en we weten dat er vandaag nog meer van deze leuke ‘river crossings’ op het programma staan. Tijdens eerdere hikes bleven onze wandelstokken ongebruikt en in het kader van, hoe minder gewicht hoe beter, hebben we ze deze keer daarom thuis gelaten. Grote fout! De rivierbodem is nou niet bepaald egaal. Tel daar een flinke stroming en een zware backpack bij op en je balans is ver te zoeken. Gelukkig ontmoeten we een aantal andere wandelaars die wél goed zijn voorbereid en zo kunnen we af en toe een wandelstok lenen. 

Vandaag maken de neongroene bergen plaats voor heuvels en paden van lavazand. Zoals voorspeld begint het te regenen en te waaien. De inmiddels modderige paden omhoog zijn lastig en kosten behoorlijk wat kracht. Op elke bergtop hopen we in de verte het kamp te zien. Na een aantal teleurstellingen verschijnt na ruim 15 km dan eindelijk het huttencomplex in zicht. Vlak voor het eindpunt van vandaag passeren we de indrukwekkende Markarfljótsgljúfur kloof van wel 200 meter diep. De storm die gisteren al werd aangekondigd heeft doorgezet, en als we ons melden bij de hut krijgen we te horen dat kamperen geen optie is. “Als jullie je tent heel willen houden, raad ik aan om in de hut te slapen”, zegt de ranger van dienst. Dus belanden we met nog 10 andere wandelaars, die ook van plan waren om te kamperen, op een slaapzaal. Het kost een paar extra IJslandse kronen, maar uiteindelijk is het reuze gezellig. De rest van de avond wordt gevuld met het uitwisselen van reisverhalen en het spelen van spelletjes. Terwijl de hut af en toe heen en weer schudt door de wind zijn we blij dat we morgen in alle vroegte geen natte tent hoeven in te pakken. Zo kunnen we lekker warm ontbijten en ons opmaken voor de laatste etappe. Op naar Þórsmörk!

Etappe 4: Emstrur – Þórsmörk (17km)

Regen. Het was al voorspeld, maar stiekem hadden we gehoopt op een droog begin van de dag. Dus regenbroek aan, capuchon op en na een gezellig ontbijt in de hut gaan we om acht uur van start. Vandaag is het meer dalen dan klimmen. Klinkt fijn, maar daar denken de knieën toch echt anders over. Het constante opvangen van de schokken voelt onprettig en dus is het af en toe even op de tanden bijten. Verder is de route vandaag niet heel lastig. Het zijn vooral de regen en de harde wind die het pittig maken. Als we door een brede rivier moeten waar het water tot onze knieën komt vragen we ons af waarom deze tocht ook alweer zo leuk was. Toch genieten we van de intense natuur en samen met een groep andere wandelaars trotseren we de elementen en bereiken we via het breedste deel van de rivier, waar de stroming in de regel het minst sterk is, uiteindelijk de overkant. 

Nadat we voor de laatste keer bibberend onze waterschoenen hebben opgeborgen, maken we ons op voor de laatste kilometers. Het pad slingert door een beschermd natuurgebied vol berkenbomen. Jawel, na drie dagen gletsjer- en vulkaanlandschappen lopen we het laatste deel van de route tussen de bomen. Opmerkelijk, omdat er in heel IJsland maar weinig bomen voorkomen. Het geeft goed de veelzijdigheid van de Laugavegur weer. Na een kleine vijf uur lopen, bereiken we de vallei van Þórsmörk. Compleet doorweekt, maar ontzettend voldaan. In de Volcano hut trakteren we onszelf op het uitgebreide lunchbuffet. Dit keer even geen zakjes adventure food of platgedrukte mueslirepen, maar warme soep en vers huisgemaakt brood. Nadat we zijn opgewarmd en de verbrande calorieën weer zijn aangevuld, stappen we in de bus terug naar Reykjavik. 

Etappe 5 (optioneel): Þórsmörk – Skogar (25km)

Voor de liefhebbers is het vanuit Þórsmörk mogelijk om door te lopen naar Skogar. Een tocht van 25 kilometer die je in één of twee dagen kunt volbrengen. Op deze route loop je onder andere langs de bekende Eyjafjallajökull vulkaan, die in 2010 met zijn uitbarsting nog een groot deel van het Europese vliegverkeer stillegde. Omdat onze knieën wat tegensputteren en het weerbericht niet veel goeds belooft, slaan wij deze extra etappe over. Als we de verhalen mogen geloven is ook deze tocht prachtig. Een mooie reden om nog eens terug te keren naar IJsland!

Meer lezen en weten over IJsland? Check hier de andere artikelen.