Trek jij er lekker richting Oostenrijk of Duitsland op uit voor een mooie bergwandeling, dan kan het zomaar zijn dat je van tevoren jouw route uit gaat zetten. Belangrijk is om vooraf te weten wat je kennis en kunde is, zodat de kans op verrassingen wordt geminimaliseerd. Vragen zoals, hoe zit het met mijn conditie, hoe veel wandeltochten heb ik al gemaakt en ben ik bekend met het terrein zijn essentieel bij het plannen van een bergwandeling. Maar hoe weet je nu of een wandeltocht te doen is en hoe moeilijk zijn de routes? Maak kennis met de moeilijkheidswaarderingen van wandelpaden in Oostenrijk en Duitsland.
De moeilijkheidswaarderingen van wandelpaden in Oostenrijk en Duitsland
Allereerst is er in de wereld geen universeel stelsel dat de moeilijkheidswaarderingen van wandelpaden aangeeft, dus Duitsland en Oostenrijk zijn weer anders dan bijvoorbeeld Frankrijk of Amerika. En hoewel je Duitsland en Oostenrijk ook niet over een kam kan scheren, zijn deze landen wel bezig met een systeem voor moeilijkheidswaarderingen van wandelpaden. We leggen je alles uit.
Waarom moeilijkheidswaarderingen in Oostenrijk?
De vraag stellen, is vast het antwoord al geven. Je zal zelfs in Nederland merken dat de dagelijkse wandeling door de stad of naar kantoor wel degelijk anders is dan door het bos, de duinen of in de heuvels. Om te voorkomen dat je op de verkeerde wandelpaden komt, zijn er moeilijkheidswaarderingen. Je ziet waarschijnlijk wel in dat een dalwandeling heel anders is dan ergens in de bergen en dat dat weer anders is dan een hoge berg beklimmen.
Hoe moeilijk is moeilijk?
De ene wandelaar of klimmer, is de ander niet. Misschien is een paar duizend hoogtemeters voor jou een eitje, terwijl de ander na 100 hoogtemeters al aan het denken is waar ze mee bezig zijn. Op basis van jouw conditie, ervaring, omstandigheden en uitrusting kans je dus zeggen of iets moeilijk is, of niet. Toch zijn er wel wat maatstaven te geven. Deze maatstaven zijn de basis voor de moeilijkheidswaarderingen van de wandelpaden. In Zwitserland zijn ze by far het meest ver met het aangegeven van de moeilijkheid. Zo hebben de Zwitsers veel verschillende niveau’s, waardoor je dus veel specifieker kan kijken welke route bij jou aansluit.
Tirol als voorbeeld
Aangezien de meeste Nederlandse hikers naar Tirol gaan voor een mooie tocht, lichten we deze deelstaat uit. De moeilijkheidswaarderingen voor wandelpaden in Tirol zijn onder te verdelen in; wandelpaden, rode bergpaden, zwarte bergpaden, Alpine routes, klim- en klettersteigroutes.
Duitse en Oostenrijkse wandelpaden
Net zoals in Nederland, zijn de wandelpaden in Duitsland en Oostenrijk geschikt voor iedereen. Over het algemeen zijn de paden goed aangelegd en onderhouden. Doordat ze breed zijn, geen flinke hellingen hebben en niet langs afgronden lopen, kom je niet voor verrassingen te staan en heb je geen ervaring of speciale gear nodig. De bewegwijzering is een gele stip of een geel bordje met een witte stip.
Rode bergpaden
Je zou het bijna kunnen vergelijken met een piste, want ook daar heb je rode en zwarte pistes. Toch is het begrip rood bergpad wel een stuk ruimer. De moeilijkheidswaarderingen voor rode bergwandelpaden geeft aan dat je wel enige ervaring nodig hebt. Je kan op deze paden wel smalle en wat steilere stukken verwachten. Het kan zelfs voorkomen dat je af en toe wat moet klimmen of klauteren. Lees je dus vooraf goed in, want als je hoogtevrees hebt of niet wil klimmen, dan is het handig om te weten waar je naartoe gaat. Deze bewegwijzering kan je herkennen aan een rode stip. Meestal op een geel bordje.
Zwarte bergpaden
Heb je de rode routes wel uitgespeeld, of heb je gewoon meer ervaring, dan zijn de zwarte bergpaden jouw uitdaging. De zwarte bergpaden zijn alleen voor ervaren wandelaars met een uitstekende conditie. De paden kunnen stukken hebben die erg smal en steil zijn. Mocht je hoogtevrees hebben, dan kan je deze maar beter niet doen. Zorg er ook voor dat je de route goed voorbereidt en je iets hebt om een noodsignaal mee af te geven. Vaak zijn de zwarte bergpaden ver van de bewoonde wereld en lang. Je herkent deze routes aan een zwarte stip. Eveneens over het algemeen op een geel bordje.
Alpine routes
Ben jij een echte pro, dan zijn de Alpine routes iets voor jou. Kom hier ook niet als je geen ervaring hebt. Je komt op een Alpine route namelijk paden tegen op hoog alpien terrein. Smalle, steile en moeilijke passages staan garant voor een mooi avontuur. Neem ook zeker een klimgordel mee, maar daarnaast zijn er ook ongezekerde stukken. Alpine routes zijn eigenlijk alleen maar te doen als je je goed kan oriënteren in de bergen. Je herkent een Alpine route aan de woorden ‘Alpine Route’.
Klim- en klettersteigroutes
We zijn helemaal wel van een mooie klettersteig of via ferrata. Deze routes zijn eveneens op een andere manier aangeduid. Voor deze routes heb je een speciale uitrusting nodig.
Uiteindelijk naar een systeem
Het is natuurlijk zeer verwarrend dat er verschillende moeilijkheidswaarderingen in verschillende landen zijn. Laat staan als er binnen een land al meerdere zijn. Zo kom je in Oostenrijk dus verschillende moeilijkheidswaarderingen voor wandelpaden tegen in Tirol, Salzburgerland en Vorarlberg. Gelukkig komen ze redelijk overeen, maar echt handig is het niet. Zodoende gaan de Duitse en Oostenrijkse Alpenverenigingen kijken naar een systeem voor beide landen. We gaan in de toekomst waarschijnlijk naar een systeem die gele, rode en zwarte bolletjes heeft.
Op je strepen staan
In Oostenrijk en Duitsland zijn de routes vrijwel altijd aangegeven met een rood-witte markering, dit staat los van de moeilijkheidswaarderingen. Zo weet je precies hoe de route loopt. Bij het kruis- en startpunten staan over het algemeen borden met de tijd of afstand naar het volgende punt.
