Voor wie denkt dat de Costa Blanca alleen voor Benidorm Bastards is, think twice. Het gebied aan de Spaanse Costa is zoveel meer dan stranden vol zonliefhebbers. Het is een ware oase voor fietsliefhebbers en wandelaars en daar heb ik van mogen profiteren tijdens mijn mini-tripje van Ibiza naar Moraira. Ik snakte naar de kracht van de bergen. Even helemaal niets, om bij iedere stap die ik zet te voelen dat ik leef. Het avontuur van een nieuw gebied, een nieuw landschap en natuurlijk de adembenemende viewpoints over de bergen van Zuid Spanje. Dit is hoe ik de beklimming van de Montgó heb ervaren.
MontGó
Vanuit de boot van Ibiza naar Denia is hij direct zichtbaar. De Montgó. Voor mijn vertrek naar Denia, om mijn hike avontuur te beginnen, kwam ik erachter dat de Montgó meer in verbinding staat met Ibiza dan ik in eerste instantie dacht. De Montgó is een overblijfsel van de Betic-bergketens, waarvan het grootste gedeelte zich diep onder de zeespiegel bevindt om weer op te duiken op Ibiza en Formentera. De krachtrots Es Vedra op Ibiza, waar ieder jaar miljoenen foto’s van worden gemaakt, staat via de zeebodem in verbinding met de 752 meter hoge Montgó. Geen wonder dat deze berg een populaire beklimming is voor vele bezoekers van Denia en omstreken.
Route info
- Lengte: 8,7 kilometer (maakt deel uit van PR-CV 355)
- Start en einde: Gratis parking aan schietbaan Campo de Tiro Les Planes.
- Niveau: Moeilijk (rotsig, veel klauteren met handen en voeten, steil)
- Neem genoeg water mee, er is weinig schaduw (afhankelijk van het tijdstip dat je wandelt en het seizoen)
Trail vs afgrond
Ik parkeerde mijn auto bij de Montgó Car Park en begon m’n tocht. De route is aangegeven met witte en gele strepen en is redelijk eenvoudig te volgen. In eerste instantie was ik even in twijfel of de geel/witte kruisen mij de goede weg zouden wijzen, maar al snel ontdekte ik dat je gewoon de rechte witte en gele strepen moest volgen. Een kruis wil zeggen dat je die weg juist niet in moet slaan. De route is tijdens de hele wandeling goed aangegeven. Af en toe was ik de route kwijt maar daar kom je vrij snel achter als de afgrond wel heel goed zichtbaar wordt en je steeds meer je handen moet gebruiken i.p.v. alleen je benen.
Samengebracht door onze avonturen
Na wat klim en klauterwerk was ik zo weer op de route. Met een extra adembenemend uitzicht als ik een paar centimeter naast mijn voeten de afgrond in keek. Tijdens mijn klim omhoog raakte ik aan de praat met een Belgische chick die, net als ik, zo stoer was om deze wandeling alleen aan te gaan. De rest van de tocht waren we niet meer alleen en deelden we hoe onze andere avonturen ons hier hadden gebracht.
Het toppunt
Eenmaal aangekomen op de top was het helaas mistig en koud. Maar de klim er naartoe was adembenemend. De ervaring om de wolken voorbij te zien razen was rustgevend. En het was bijzonder om door de wolken te lopen. Dus of de top van de Montgó nou onder gestopt is door een dek van wolken, of je hebt een heldere strakblauwe lucht. Deze wandeling is absoluut de moeite waard als je houdt van wat klim- en klauterwerk op het einde, en ondertussen wil genieten van de azuurblauwe zee op de achtergrond en de groene en kleurrijke bergen aan je zijde.
