We naderen het einde van de vallei bij Ceillac. We kunnen niet verder dan de parkeerplaats bij La Riaille. Verder dan de parkeerplaats bij La Riaille kunnen we niet gaan. Het lijkt alsof Frankrijk hier eindigt, en dat is feitelijk ook het geval. Verderop in de Alpen bevindt zich de grens met Italië. Een van de redenen dat we zijn afgereisd naar deze uithoek van Frankijk, Natuurpark Queyras, is dat het vol staat met lariksen. Deze bomen staan erom bekend dat ze in de herfst feloranje kleuren. En dan hebben we het niet over slechts één boom, maar duizenden tegelijk! Een indrukwekkender uitzicht tijdens een wandeling is bijna niet voor te stellen. Vandaag hiken we naar twee bergmeren: Lac Sainte Anne en Lac Miroir.
De steile klim naar Lac Sainte Anne
Vanaf de parkeerplaats klauteren we via een behoorlijk steil pad snel de hoogte in. Om ons heen de lariksen waardoor, zelfs nu de zon niet schijnt, het toch heel zonnig voelt. Iets hoger zien we de eerste sneeuw van het jaar de bergtoppen al bedekken. Halverwege de klim steken we dan ook wat kleine beekjes van smeltwater over.
Het tweede deel van de klim begint al wat meer boven de boomgrens uit te komen. Daardoor zien we de prachtige oranje deken om ons heen verschijnen. Ik kan sowieso altijd enorm genieten van het rauwe, lege landschap op hoogte. Maar de combinatie met de lariksen maakt dit echt tot de ultieme herfst hike.
Het laatste stuk tot Lac Sainte Anne is echt gigantisch steil. Die laatste meters lijken uren te duren met de kleine stapjes die we zetten. Maar eenmaal boven zien we het prachtige blauwe meer liggen. Niet zo blauw als op een heldere, zonnige dag, maar ook nu is het prachtig. We ploffen, net als een aantal anderen, neer bij het kapelletje om wat te eten. De Fransen naast ons met een pistolet en brie, wij eten ons Hollandse bammetje.
Wandelen van Lac Sainte Anne naar Lac Miroir
Hoe langer we zitten, hoe slechter het weer wordt. Het begint flink te sneeuwen en ook wij koelen af. Snel opstaan en door dus. We blijven redelijk op hoogte en lopen door naar Lac Miroir. De naam zegt het al: het spiegelmeer. Vanaf Lac Sainte Anne zijn we er eigenlijk zo. Het is vooral afdalen over de skipistes die het gebied doorkruisen. Van tevoren dacht ik dat dit heel lelijk en kaal zou zijn, maar niets is minder waar!
(Tekst gaat verder onder afbeelding)
Lac Miroir
Om bij Lac Miroir te komen moeten we een klein bultje over, daardoor zien we het meer lange tijd niet liggen. Maar als we eenmaal over het topje heen zijn zien we meteen dat het meer zijn naam eer aan doet. Wat een prachtige reflectie van de bergen eromheen. Een aantal Fransen zitten hier heerlijk met het gezin te lunchen (in de kou weliswaar). Wij maken ook een paar foto’s, eten nog een banaan, voordat we de weg naar beneden beginnen. Vanaf hier kun je overigens ook doorlopen naar het iets hoger gelegen Lac des Rouites.
Twee opties voor de afdaling
Vanaf Lac Miroir kun je twee routes kiezen terug naar het dal. Eén gaat over de skipistes en is steil, maar gaat over gelijkmatig terrein. De andere route is een rotsig pad langs een watertje. Een prachtig stuk om je route wederom mee te verlengen. Wij kiezen vandaag voor de skipistes en een mooi laatste stuk door het lariksbos.
Tegen de klok in wandelen, of met de klok mee?
Er zijn meerdere routes die naar Lac Miroir en Lac Sainte Anne leiden. De meest gelopen route start bij Refuge de La Cime om via het rotspad naar boven te klimmen. Wij zijn eerlijk gezegd blij dat we vanaf Cime de Mélezet zijn gegaan. Dit pad is ook rotsachtig maar veel beter te doen dan wat we lazen en op foto’s zagen vanaf de andere kant. Je kunt ook via de skipistes omhoog lopen, dus tegen de klok in in plaats van met de klok mee, zoals wij deden, maar dat leek ons wel saai. Ondanks dat het natuurlijk een grindpad was hadden we nu namelijk wel mooi uitzicht. De meeste opties vind je in apps zoals Komoot of Outdooractive.
Kiezen: lac Sainte Anne of Lac Miroir?
Lang niet iedereen loopt de tocht naar beide meren. Dit is namelijk een tocht van pakweg 10 kilometer met ruim 400 hoogtemeters. Voor ons goed te doen, maar als je wat minder ervaren bent kan het intens zijn. Wil je het wat korter maken, dan zouden we je adviseren om dan alleen Lac Miroir te lopen. Lac Sainte Anne ligt immers nog wat hoger. Of doe het zoals wij deden: loop eerst naar Lac Sainte Anne, kijk hoe het gaat en besluit dan of je verder gaat of meteen afdaalt. Omdat het vanaf Sainte Anne vooral naar beneden afdalen is, vonden wij de extra lus een prima aanvulling.
Als het gaat om kiezen welke het mooiste is dan kan ik geen keuze maken. Lac Sainte Anne is helderblauw, omringd door een rauw berglandschap. Lac Miroir reflecteert de bomen en bergen om zich heen en voelt lieflijker. Beiden mooi, uniek en niet te missen.
Hoe kom je er?
De enige manier om bij deze hike te komen is door vanaf Guillestre naar het dal van Ceillac te rijden. Je moet hiervoor via een slingerende weg een kleine pas over, maar zelfs met onze camper is dat goed te doen. De parkeerplaats staat niet op Maps aangegeven, maar er is behoorlijk wat ruimte. Je komt wel aanrijden over een smal weggetje met hier en daar slecht asfalt. Dus rijd niet te hard 😉
Wat mij betreft echt de mooiste hike van dit gebied, vooral in de herfst.
