Diep verstopt in het zuiden van ons eigen koude kikkerlandje ligt een regio met wel meer dan 20 wijndomeinen. De combinatie van kalkrijke mergelgrond, zon en heuvels is ideaal voor de wijngaarden. En dat zorgt voor een supermooi wandellandschap (en natuurlijk ook voor mooie wijnen). Op een zonovergoten lentedag wandelde ik er de route des vins, ofwel de wijngaardwandeling in Zuid-Limburg. Ik waande me in Frankrijk…maar ik was toch echt gewoon in Zuid-Limburg.
Route des vins in Zuid-Limburg
De route des vins is een wandeling van 10 kilometer en start in het verder nogal stille dorpje Wahlwiller. Die naam klinkt natuurlijk niet erg Frans, maar je kunt ook doen alsof je in de Duitse Moezel bent. Niet alleen het landschap, maar ook de taal is hier een mengelmoes met Frans en Duitse invloeden. Maar je hoeft geen vreemde taal te spreken om de route te begrijpen: volg gewoon de route des vins bordjes met de druifjes.
Welkom in de wereld van de Nederlandse wijn
Je wandelt het dorp uit en komt bij het ‘Wiengetske’. Door dit poortje stap je in de wereld van wijn en laat je je dagelijkse beslommeringen achter je. Onderweg kom je langs vijf wijngaarden. Allereerst die van Hubertus en Cunibertus. Ik trof er twee mannen die aan het werk waren. Ik had de neiging om ze ‘bonjour, ça va?’ toe te roepen, maar knoopte toch maar gewoon een praatje in het Nederlands aan. Ze vertelden dat ze vorstschade aan het wegknippen waren, en ik kreeg wat uitleg over de bodem en het klimaat.
De beste koffiebreaks op de route des vins
Even verderop ligt de Wittemer wijngaard tegen de zuidhelling van de Kruisberg. Je hebt er een prachtig uitzicht over het heuvellandschap. Daarna klim je nog verder omhoog over de heuvel, en vervolgens daal je af naar het dal van de Eyserbeek. Drie tips voor een koffiestop: Eyserhalte (tevens supergrote winkel met streekproducten en Italiaanse delicatessen), het stationnetje Eys-Wittem (aan het spoor van de stroomtrein) of herberg ‘Bie de Tantes’. Ik heb ze alle drie uitgeprobeerd 🙂 en kan ze stuk voor stuk aanraden. Hierna ga je weer heuvelop. De wijngaarden liggen natuurlijk allemaal op hellingen en dat betekent dat dit bepaald geen vlakke wandeling is.
Het goede leven
De vierde wijngaard is domein Aldenborgh, een biologisch wijnbedrijf. En de vijfde, hoogst gelegen wijngaard is Domaine Salamander. De poort van de boerderij stond open dus nieuwsgierig stapte ik de binnenplaats op en trof de wijnboer. “Glaasje proeven?” Een wijnwandeling zonder wijn is als een huttentocht zonder hut, dus natuurlijk besloot ik op het aanbod in te gaan. In de schaduw van een notenboom, op een rommelige achterplaats naast de wijngaard, genoot ik van een heerlijk glas wijn. Richtig geniessen… La vie est belle…
Pluk de dag
Met twee flessen wijn in mijn rugzak (zodat ik dat geluksgevoel thuis ook nog eens kon proeven) vervolgde ik de wandeling. De heuvel weer af, de volgende weer op. Op dit tweede deel van de route kom je geen wijngaarden meer tegen, maar wel mooie uitzichten. Toen ik vertrok dacht ik dat het een kort ommetje zou worden, maar het was al laat in de middag toen ik na 10 kilometer, een flinke dosis zon, 3 heuvels, 5 wijngaarden, en 2 glazen wijn, weer in Wahlwiller kwam.
Ik ga in het najaar zeker nog een keer, om te kijken hoe mooi de druiventrossen er dan bij hangen. Ga jij ook? Laat ons dan weten hoe jij je dag vol ‘joie de vivre’ beleefde.
