De Salkantay trek staat bekend als een meerdaagse mythische trektocht door de bergen en bossen van Peru. Normaal gesproken doe je dit soort tours met een groep, onder begeleiding van een gids. Omdat ik bijna geen geld meer over had, heb ik besloten om deze hike alleen te doen. Ik wilde deze trekking super graag een keer doen en mijn gevoel zei dat dit het juiste moment was. In dit artikel neem ik jullie mee in mijn voorbereiding en de hike zelf.
Voorbereiding op de Salkantay trek
Vanuit La Paz, Bolivia heb ik een directie bus van ongeveer 12 uur genomen. Toen ik aankwam in Cuzco ben ik opzoek gegaan naar een nice hostel. Na enige tijd zoeken kwam ik Hostel Kokopelli tegen. Een super fijn hostel en absoluut een aanrader. De volgende ochtend ben ik langs een paar tour agencies gegaan om wat informatie te verzamelen over de hike. Hier kwam ik er al snel achter dat alle agencies dit sterk afraden. Ik wilde deze hike zo graag doen, ongeacht wat, dus ik bleef zoeken naar iemand die mij kon en wilde helpen.
Een stap dichterbij de Salkantay trek
Na lang zoeken en veel verschillende agencies te hebben gesproken kwam ik bij toeval iemand op staat tegen die mij kon en wilde helpen. Hij bleek een gids te zijn en nam mij mee naar zijn agency waar hij van alles uit legde. Volgens deze vriendelijke meneer kon ik makkelijk een colectivo, ofwel een lokale minibus, naar Mollepata nemen waar de hike begint.
Daarnaast had ik op mijn telefoon via Maps.me een aantal offline kaarten gedownload. De man waarmee ik sprak heeft een paar pins geplaatst zodat ik wist waar ik heen moest. Maps.me is een gratis app waar je heel eenvoudig per gebied gratis kaarten kan downloaden. Verder zijn deze kaarten zeer gedetailleerd en gebruiksvriendelijk. Dankzij deze kaarten heb ik mezelf goed en veilig door de bergen en bossen weten te navigeren.
Inpakken en wegwezen
Nadat ik alle informatie had verzameld ben ik direct terug naar het hostel gegaan en heb ik mijn tas ingepakt. Alles wat ik niet nodig had liet ik achter in het hostel, zodat ik met alleen de essentials op pad ging. De volgende ochtend heb ik vroeg, rond 07.00, een minibus gepakt naar Mollepata. Deze rit duurde ongeveer 2,5 uur, maar daar had ik vrede mee want je komt onderweg zulke mooie landschappen tegen en ik genoot van een super mooie zonsopkomst!
Het begin
Toen ik aankwam heb ik een lekker ontbijtje gehaald bij de locals. Hier leerde ik een Canadees stel kennen die ook van plan waren om zonder gids de Salkantay trek te doen. Met z’n drieën zijn we aan de hike begonnen. De hike begint in een best wel droog en warm gebied. Daarnaast zit je ook al op 2.850 meter hoogte en je gaat nog een flik stuk stijgen. Zorg er dus voor dat je goed geacclimatiseerd bent, zodat je hoogteziekte voorkomt. Op een gegeven moment kom je op een punt waar je de Salkantay Mountain in de verte al kan zien. Alleen de top van de berg is al super vet om te zien in zo’n droog gebied. Deze dag hebben we ruim zes uur gewandeld. De eerste nacht hebben we onze tenten opgezet vlakbij een adembenemend meer. Het Humantay Lake dat op zo’n 4.000 meter hoogte ligt.
Nog meer klimmen
De volgende ochtend zijn we weer vroeg vertrokken. Het plan was om de volgende nacht op het hoogste punt te slapen dat op zo’n 4.800 meter hoogte ligt. Helaas hadden we ons alle drie hierop verkeken, omdat we de dag ervoor al erg veel hadden gewandeld en het nog steeds omhoog ging. Ook was het wandeltempo iets lager. Wel hebben we die dag heel veel mooie landschappen en lama’s gezien.
Weer alleen verder
De volgende ochtend ben ik alleen verder gegaan, omdat de slaapmatten van mijn vrienden lek waren en ze deze eerst wilden plakken. Dit leek mij een geschikt moment om mijn tocht alleen voort te zetten. Mede omdat ik niet meer zoveel tijd had. Na een paar uur wandelen kwam ik op het hoogste punt waar je een super mooi uitzicht hebt. Daarnaast ligt hier ook een heel bijzonder meer dat wel net nep lijkt te zijn, zo blauw is het.
Het laatste stuk
Vanaf dit punt heb ik het zwaarste stuk gehad en ging ik alleen nog maar naar beneden. Hoe verder ik naar beneden liep, hoe meer het landschap veranderde. Van een bergachtig klimaat ging ik naar een wat meer tropisch klimaat waar het opeens weer heel groen wordt. De derde, en tevens mijn laatste, nacht heb ik ergens in het bos geslapen. De volgende dag ben ik verder gaan wandelen en kwam ik in een klein gehucht genaamd Collpapampa. Vanaf hier kan je een minibus pakken naar Santa Teresa, waar je weer kan overstappen op een andere minibus richting Cuzco.
1 reactie. Reactie plaatsen
Je hebt een leuk artikel. Ik vind het leuk.