Voor de meeste wandelfanaten die een trektocht door de Alpen willen maken, komen de namen Walker’s Haute Route of Tour de Mont Blanc bekend voor. Maar heb je ooit gehoord van de Tour de Monte Rosa? Deze minder bekende trail heeft een lengte van 170km en telt 11.200 hoogtemeters. De tocht neemt je mee in een grote tour om het Monte Rosa massief heen, door Italië en Zwitserland. In de zomer van 2019 liep ik een groot deel van de tocht van 170km in vier dagen. Dit ging niet altijd volgens plan. In vier artikelen schrijf ik over de tocht zelf, mijn ervaringen en over hoe jij je beter kunt voorbereiden dan ik had gedaan. Deel 1 gaat over de start vanuit het Zwitserse Zermatt.
Zermatt, het startpunt van Tour de Monte Rosa
Iedereen kent het Zwitserse Zermatt wel. En als je het niet goed kent, dan heb je vast wel eens gehoord van dit super wintersportoord, gelegen aan de voet van de iconische Matterhorn. Maar wist je dat het niet alleen geweldig is voor de sneeuwsnuivers onder ons? Er liggen vele kilometers aan wandel- en mountainbikepaden, waardoor de zomer er ook een waar feest is. Zermatt is het begin- of eindpunt van veel trektochten, waaronder de Walkers Haute Route en de Tour de Monte Rosa.
Een allesbehalve saai begin
In de zomer van 2019 trekken we erop uit om deze wandeling te maken. Er ligt een ambitieus schema voor onze neus. We zijn van plan de tocht tegen de klok in te doen en in 4-5 dagen ruim driekwart ervan te volbrengen. Met de trein maakten we de reis naar Zermatt. Allesbehalve een saai begin. In de vroege ochtendgloren door de vallei kachelen is sprookjesachtig. De bergen klimmen gelijk stijl aan de smalle valleibodem omhoog en in de verte ontwaar je al snel de eerste besneeuwde bergtoppen. Waar in de winter je al kinderlijk enthousiast wordt van het zien van sneeuw, heeft het in de zomer een hele andere magie.
We probeerden zo vroeg mogelijk aan te komen in het dorp om de eerste klim van de dag op tijd te maken. Aangekomen in Zermatt kijk je je ogen uit. De vele moderne winkels zijn verpakt in nog authentieke gebouwen wat de levendigheid in deze afgelegen plek een gekke, maar gave belevenis maakt. In de verte staat de Matterhorn in haar eentje. Dat is waar we op af moeten.
Het hoogste punt van de trail
Een klein beetje zenuwachtig en een groot beetje enthousiast nemen we de eerste stappen het dorp uit. Nadat de skiliften langzaam uit het zicht verdwijnen is de tocht dan echt begonnen. De eerste en enige klim van de dag gaat over de Theodulpas: gelijk het hoogste punt van de hele tocht. De pas ligt op 3.301 meter hoogte en aan de top van de Theodulgletsjer. Mochten je oren of ogen zich nu extra spitsen bij het woord “gletsjer”, maak je dan niet te veel zorgen. De gletsjer is doorgaans zo goed bedekt met sneeuw dat skiën zelfs in hartje zomer mogelijk is. De paar honderd meter dat je over de gletscher loopt, doe je dat dan ook over een piste. Desalniettemin wordt voor de zekerheid wel aangeraden om hem niet laat in de middag te doen.
Wat een uitzicht
De klim is lang en zwaar. Zeker voor de eerste dag. Langzaamaan verdwijnt het loofbos, dan het naaldbos en uiteindelijk is het enige groen dat we zien de sporadische stukjes mos en gras. Maar wat een uitzicht! De hele vallei stelt zich aan ons bloot. Overal waar je kijkt groeien bossen over berghellingen, met hier en daar alpenweides. Aan de horizon enkel besneeuwde pieken. Dat ik boven de 3.000m een klim aan het doen ben is “echt waar de reden dat ik stop om even te kijken”!
Een kwestie van perspectief
Bovenop de Theodulpas is een rifugio, net als vlak voor de laatste klim. Wij hebben echter een druk schema en stampen door. De zuidzijde van de pas is ook erg besneeuwd en het pad laat zich wat moeilijker herkennen. Hier is het fijn dat we de kaart hebben gedownload en op een app (Maps3D) hebben gezet. Zo kunnen we, zelfs zonder bereik, kijken of we wel de goede kant op gaan. De afdaling is wit, en we schuifelen over de sneeuw naar beneden. Halverwege komt er een Range Rover, vol toeristen voorbij die door een beek rijden. Hun camera’s staan op de verwilderde wandelaars op de berg gericht. De camera’s van de wandelaars op dit knappe stukje techniek. Het leven is ook maar een kwestie van perspectief.
Tijd om de tent op te zetten
Onder de sneeuwgrens komen we tot de conclusie dat de eerste dag wel redelijk overmoedig was ingedeeld. De vermoeiing eist haar tol en we sjokken steeds meer. De zon staat ook een stuk lager. Op dat moment gaan we een pas over en doemt een verborgen vallei voor ons op. Het eerste wat opvalt is een groepje gemzen met jongelingen in de verte. Het tweede: hoe elk grassprietje bijna oranje kleurt in het avondlicht. Een tweede uitnodiging om onze tent op te zetten hebben we niet nodig. We besluiten nog een halfuur door te lopen totdat we bij een beek een goede vlakke plek vinden. Voldaan wordt de vermoeide benen rust gegund. Vers bergwater en een grote maaltijd zijn de beloning voor de eerste dag.
Ga goed voorbereid op pad
Aangezien het pad vandaag wat minder begaan is, is het ook een stukje lastiger je weg te vinden. Een goede kaart of nauwkeurige GPS file is dan ook aangeraden. De MotionX GPS app combineert bijvoorbeeld de GPS-functie op je smartphone met een gedetailleerde omgevingskaart. Hierdoor zijn details zoals hiking trails en hoogteverschillen goed zichtbaar. Heb je geen kaart of GPS systeem, dan hoef je je ook geen zorgen te maken. Je vindt je weg ook zonder (en zonder jezelf in gevaar te brengen). Wellicht duurt het dan alleen wel iets langer.
De andere delen van mijn Tour de Monte Rosa
In vier dagen tijd liep ik 170 kilometer van de Tour de Monte Rosa. Hierboven vertelde ik je over dag 1. Mijn ervaringen van de volgende dagen lees je hier:
