Twee dagen wandelen en kamperen op het Utrecht- en Trekvogelpad, van Utrecht naar Maarn

Natuurlijk worden we helemaal enthousiast van lange trektochten in de bergen, langeafstandspaden aan de ruige kust of zelfs aan de andere kant van de wereld. Maar heb je al eens een tweedaagse trekking dichtbij huis gedaan? Makkelijk te doen in een weekend en het voelt alsof je eventjes helemaal weg bent. Ik nam de proef op de som en ging op pad op het Utrechtpad richting Maarn. Mét een tussenstop, met de tent, op de helft. De perfecte training voor je trektocht dus.

Het Utrechtpad, waar loopt deze precies?

Het Utrechtpad is één van de lange afstandswandelingen in Nederland van in totaal zo’n 162 kilometer. Dit pad voert je door de diverse landschappen van de provincie Utrecht, variërend van bosrijke gebieden en heidevelden tot historische steden en pittoreske dorpjes. Het pad is verdeeld in meerdere etappes, waarvan etappe één begint in Utrecht centrum. Hier startte ik ook mijn tocht, echter loop ik alleen etappe één en een deel van twee, en wijk ik dan af naar camping de Strosteeg boven het plaatsje Werkhoven. Loop je het gehele Utrechtpad, dan loop je in een ronde van zo’n negen dagen bovenlangs Utrecht door de hele provincie.

De perfecte training voor je trektocht

Bij het inpakken en om doen van mijn tas merkte ik gelijk dat dit wel eens een goede training ging zijn voor mijn langere trektochten. Meestal train ik in de sportschool en wandel ik zonder bepakking voor zo’n lange tocht, maar met volle bepakking van 12 kilo op pad voelt toch wel heel anders. Gelijk een goede check of mijn gear nog allemaal in orde is en een kans om nieuwe kleding te testen voordat je het op een lange tocht meeneemt.

De tweedaagse wandeling over het Utrechtpad

Wil je net als ik ook een tweedaagse wandeling maken langs dit pad en een deel van het trekvogelpad, volg dan onderstaande Komoot route. Hierbij loop je voorbij Bunnik, richting Werkhoven en daar wijk je uit richting camping Strosteeg, een kleine trekkers-camping waar je alleen met tentjes kunt staan en alles is voorzien wat je nodig hebt. Deze etappe telt zo’n 16 kilometer en met een flinke bepakking is dit de perfecte afstand om eens te trainen voor een langere trektocht.

Het Utrechtpad starten vanuit station Utrecht Vaartsche Rijn

Kom je niet uit Utrecht, dan is deze tocht makkelijk bereikbaar met het OV. Sterker nog, je loopt praktisch van station (Utrecht) naar station (Maarn). Wanneer je in Utrecht niet bekend bent, is het het leukst om vanaf Utrecht Centraal te starten. Je loopt zo een klein stukje door de binnenstad langs de Dom en kunt als je wilt nog een heerlijke koffie scoren. Voor Ledig Erf op de Twijnstraat heb je tal van leuke koffietentjes waar meestal wel plek is. Wil je liever gelijk de natuur in duiken of kom je zoals ik uit de buurt, dan is starten op station Vaartsche Rijn een aanrader. Je bent dan zo op Ledig Erf (de route) en kunt eventueel nog een heerlijke koffie (en fantastische boterkoek) scoren bij Koffie Leute.

Prachtige groene start vanaf Ledig Erf

Al vanaf het begin van de route ben ik gelijk verrast, het voelt -mede door mijn zware backpack- bijna alsof ik in het buitenland aan het wandelen ben. Vanaf het begin is de route gemarkeerd met een rood gele streep en volgt het pad de hele dag de Kromme Rijn. Door al het groen loop ik heerlijk in de schaduw en langs pittoreske huisjes richting de eerste stop van de dag; een heerlijke lunch bij Theehuis Rhijnauwen. Dit stuk tot Rhijnauwen is vrij kort, dus mocht je meer kilometers willen maken deze dag kun je hier ook een koffiepauze houden. Ik ben deze dag rond half 11 begonnen met wandelen en kwam hier rond de lunch aan. Hierbij kom je ook door natuurgebied Amelisweerd, een erg geliefde groene plek vlakbij Utrecht.

Pannenkoeken eten bij theehuis Rhijnauwen

Een welbekende stop onder Utrechters (je kunt hier zelfs aanmeren met je kano) en een perfecte stop op het Utrechtpad is Theehuis Rhijnauwen. Met mooi weer kun je hier in de prachtige tuin lunchen, zowel in de schaduw als lekker in het zonnetje bij het water. Ook al was het nog maar begin mei, ik begon mijn tocht al met 25 graden ’s ochtends. Dus je raadt het al, ik plofte lekker neer in een schommelstoel op de veranda in de schaduw. Ondanks dat ik mijn eigen lunch had ingepakt kon ik de geur van de verse pannenkoeken niet weerstaan en rekte ik mijn eerste pauze iets uit in de comfortabele schommelstoel. Ach, die meegenomen lunch komt vast morgen nog van pas.

Langs de Kromme Rijn op het Utrechtpad richting Bunnik

Vanaf Theehuis Rhijnauwen vervolg ik mijn weg weer langs de Kromme Rijn, een makkelijk te volgen pad, dat gelukkig wel telkens nieuwe uitzichten biedt. Het pad omringt zich met groen, wat vooral in het voorjaar en de zomer prachtig in bloei staat. Veel vogels hebben nestjes en ik word door een mede ‘lange afstandswandelaar’ gewezen op een nestje dat zo vanaf het pad zichtbaar is. Grappig om te merken dat mijn grote rugtas ook in Nederland een opening lijkt te zijn voor een gesprek. Ik word door meerdere mensen en mede wandelaars aangesproken over de tocht al ben ik nog geen dag op pad.

Voor ik het weet loop ik langs Bunnik, een dorpje waar je niet dwars doorheen loopt maar vooral langs komt. Hier blijf je het pad van de Kromme Rijn volgen, maar mocht je iets nodig hebben onderweg kun je hier ook een kleine detour maken. Een klein stuk van het pad volgt hier onderdoor de snelweg, maar gelukkig ben ik daar snel voorbij en kan ik op pad richting Odijk.

Bunnik naar Odijk

Odijk is ook een dorpje waar je meer omheen dan doorheen loopt en het einde van etappe één komt hier in zicht. Ik plof in de schaduw neer onder een boom, mijn voeten voel ik behoorlijk in mijn nog niet ingelopen schoenen. Door de warmte is even afkoelen zeker geen straf. Dit stuk van de Kromme Rijn is wederom prachtig en gelukkig is er veel schaduw te vinden. Aan de rand van het dorp staat, vlakbij de route, zelfs een groot ooievaarsnest waar de ooievaar zijn kopje over de rand steekt.

Odijk naar camping de Strosteeg

Het is makkelijk kilometers maken op het Utrechtpad, weinig nadenken en vlakke goed onderhouden paden. Gelukkig kronkelt het pad wel mooi door het landschap en zie je niet de hele route al in de verte liggen. Vanaf Odijk is het laatste stuk van vandaag aangebroken, want ik ben al bijna bij mijn overnachtingsplaats. Het stuk richting Werkhoven is iets minder idyllisch natuurgebied maar alsnog groen en typisch Nederlands met grote weilanden. Zodra de bossen in zicht komen sla ik van het Utrechtpad af richting het noorden, op naar de camping.

Overnachten op het Utrechtpad op de trekkers-camping

Wat ik zo leuk vind aan lange trektochten is, buitenom het wandelen, het overnachten in de natuur. Niet echt leuk dan natuurlijk om op een massale camping aan te komen na je wandeldag. Gelukkig ligt camping de Strosteeg vlakbij de route, een schattige camping vooral bedoeld voor tenten en uiterst geschikt voor trekkers-tentjes. Ik word warm ontvangen door de eigenaren en krijg een prachtig plekje aangewezen aan de rand bij het weiland. Je merkt aan alles dat de eigenaren weten wat een wandelaar nodig heeft aan het eind van de dag. Een heerlijke douche, binnenruimte met koelkast en waterkoker en mocht het echt noodweer zijn, een binnenruimte waar je zou kunnen schuilen. Toevallig was deze nacht een hoge voorspelling van het noorderlicht in Nederland, maar helaas, ondanks het zetten van twee wekkers ’s nachts was er behalve een lichte zweem hier geen noorderlicht te zien.

Wakker worden en weer op pad op het Trekvogelpad

De tweede wandeldag is aangebroken. Ik word gewekt door een heerlijk zonnetje op mijn tent en geniet van een koffie met uitzicht op het weiland. Omdat de kilometers me op vlak terrein makkelijk af gaan kan ik in de ochtend lekker rustig aan doen en niet te vroeg al starten. De eigenaar van de camping wijst me op wat klompenpaden in de omgeving, deze kunnen nog wel modderig zijn, maar ik waag het erop. Ik ben niet de enige wandelaar die me door de af en toe modderige stukken heen ploegt, en dat is niet zonder reden. Deze route is namelijk superleuk! Veel kronkelende paadjes door de weilanden en bruggetjes maken dat het weer als een totaal andere route voelt dan de vorige dag.

Dag twee van de tour

Vandaag is weer heel anders dan gisteren. Waar ik gisteren vooral langs de kromme rijn, weilanden en groen liep, loop ik vandaag juist meer door grote bossen, langs statige landhuizen en een stuk over een klompenpad. Beide hebben echt hun charme. Dag één is meer een ‘wandelpad’ en dag twee volgt ook grote stukken normale wegen die gelukkig -behalve de vele wielrenners- rustig zijn. De geplande tussenstop -koffie is natuurlijk belangrijk- is vandaag in Doorn, welke iets beter dan gisteren op het midden ligt van de dag.

Door de bossen richting de eerste stop Doorn

Vandaag is het weer prachtig weer, dus de eerste kilometers gaan zo voorbij. Na het klompenpad volgt het pad vooral ‘normale’ binnenwegen en word ik door menig wielrenner ingehaald. Het is immers zondag en met dit mooie weer een perfecte dag om buiten te zijn. De route passeert dit eerste stuk veel weilanden met gelukkig ook veel bomen voor de nodige schaduw. Het pad volgt vandaag een groot deel het trekvogelpad, ook een prachtige langeafstandsroute in Nederland. Hoe meer ik in de buurt kom van Doorn, hoe hoger de bomen en hoe hoger de huizen worden. De kleine landhuizen verruilen zich voor statige villa’s met enorme oprijlanen en de binnenwegen veranderen in kronkelende bospaadjes. Onderweg zijn er genoeg bankjes in het bos voor een lunchstop met uitzicht. Na lunchtijd kom ik aan in Doorn waar het, bij ‘Bij Frouke op de koffie’, tijd is voor een lekker stukje taart.

Het laatste stuk van de route naar station Maarn

Vanaf Doorn is het nog een laatste stukje naar ons eindpunt van de dag, station Maarn. Dit stuk loopt echt dwars door de bossen en hier maak je ook wat eerste kleine hoogtemeters. Leuk aan dit stuk is dat het weer totaal anders is dan de rest en een prachtig stuk is door de dichte bossen. Na een kleine helling vanuit Doorn komt de route langs een zandverstuiving, waar je ook aanliggend een prachtige lunchgelegenheid hebt (Sint Helenaheuvel), veel mooier nog dan in Doorn zelf.

Het einde van de tweedaagse tocht

En dan komt alweer het eindpunt in zicht, station Maarn. Ik voel me een beetje alsof ik een weekendje op vakantie ben geweest en dat zo dichtbij huis. Echt een aanrader om als training of wandelweekend vaker in te plannen. Wat een prachtige tweedaagse route door de bossen en weilanden met mooie uitzichten. Wil je er nou ook een weekend of doordeweeks twee dagen op uit, pak dan eens je rugtas in voor een tour dichtbij huis.