Nu ik al geruime tijd in München woon, wordt het steeds moeilijker om nieuwe routes in de Alpen te vinden. De meeste plekken heb je in de loop der jaren wel gezien. De uitdaging is om de ‘verborgen’ plekken te ontdekken. Gek genoeg ontdek je die plekken door te praten; met vrienden, of collega’s die dezelfde passie voor het hiken delen. Zo kwamen we op een wel hele late herfstdag op het idee om de Schinder te beklimmen; een nieuwe en voor ons nog onbekende plek. We werden niet teleurgesteld.
Ergens in November
Het is begin November en normaal gesproken ga je in deze tijd van het jaar niet meer aan de wandel. Maar de opwarming van de aarde, en de föhnwind uit Italië zijn ons gunstig gezind. Op zulk soort dagen weet je het zeker; dit is de laatste tour van het jaar. Dat betekent dat je nog één keer kunt genieten van de warme herfstzon, het magistrale uitzicht op de top, en de goudgeel gekleurde bossen. Hierna doet koning winter zijn intrede en kan er op z’n vroegst in april of mei weer voorzichtig gewandeld worden.
We stappen dus met een goed gemoed in de auto en rijden naar het Valeppdal. We hadden het net al over verborgen plekjes in de Alpen en dit dal is zo’n hidden spot; hier komen alleen de doorgewinterde wandelaars die de omgeving goed kennen. Het Valeppdal is grotendeels onbewoond en is met de auto moeilijk te bereiken. Dat komt mooi uit, want wij hebben geen zin om in de file te staan voor de top.
Verlaten dalen
Ons oog is gevallen op de Schinder, een ruim 1.800 meter hoge top die ons alles te bieden heeft waar we zo van houden. Bergop gaan we voornamelijk door het bos en komen we langs inmiddels verlaten bergalmen. Bergaf kiezen we voor actie en gaan we langs een moeilijk pad naar beneden. Maar hierover later meer.
Eerst maar eens bergop. We starten onze route vanaf de wandelparkeerplaats aan het einde van het Valeppdal. Vanaf daar gaat het bergop en lopen we over verlaten paden, door uitgestrekte bossen, die inmiddels een warme herfstkleur hebben. Op de Trausnitzalm lassen we een lange pauze in. De zon staat recht op de verlaten hut en de jassen kunnen uit. We doen voor 20 minuten even onze ogen dicht en laten de warme herfstzon op ons inwerken.
Zwetend naar de top
Zelfs in November is het op het laatste gedeelte bergop zweten geblazen. Op de top komen we erachter dat deze plek toch niet helemaal onontdekt is; maar dat mag in de Alpen geen verrassing zijn. Samen met al die andere fanatieke bergwandelaars genieten we van het bergpanorama. Zoals zo vaak in het najaar is het ook nu helder weer en kun je de hele bergketen overzien: zo zien we onder andere de Grossglockner en de Grossvenediger.
Actie en avontuur bergaf
We hebben op het eerste gedeelte van de route kunnen genieten van alles wat wandelen in de herfst zo mooi maakt en konden redelijk relaxt de top bereiken. Bergaf is alles anders. We ruilen de idyllische alpenweides in voor ruig terrein en moeilijk begaanbaar pad en dalen af via de beruchte Schinderkar.
Voor deze afdaling is bergervaring vereist. Heb je dat niet? Geen probleem, je kunt gelukkig altijd afdalen via dezelfde weg als dat je bent gekomen. De vallei waar wij afdalen kent enkele gezekerde stukken met staaldraad waar je klimcapaciteiten ten volste getest worden. Nadat je deze meesterproef hebt volbracht volgt een lang en steil stuk over los grind. Hier is het heel belangrijk om de juiste tred te vinden. Wie verstijft naar beneden loopt heeft een grote kans om zich te blesseren. Dus: gooi de heupen los en swing naar beneden!
Terug naar huis
Na het trotseren van de Schinderkar is het niet ver meer naar het einde van de tour. Eenmaal in de auto op weg naar München realiseren we ons dat dit één van de laatste buitenactiviteiten van het jaar is. Het is 2020, en net als nu is de lockdown in volle gang. Zo’n dag als vandaag konden we dus goed gebruiken, want binnenzitten zullen we nog genoeg doen. Wandelen is by far het leukste cadeau dat je jezelf dus kunt geven tijdens deze moeilijke tijd. Even naar buiten, genieten van de frisse lucht en aan wat anders denken. Natuurlijk heeft Nederland geen bergen, maar ook hier is er voldoende te ontdekken. Dus bel die vriend of vriendin, klop het stof van je wandelschoenen en trek de weide wereld in. Je zult zien dat zelfs in Nederland er nog voldoende ‘verborgen’ plekjes zijn.
