Waarom de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP)?

Wat als het thru hiker virus weer de kop opsteekt en je niet anders kunt doen dan een nieuwe route lopen? Juist, dan ga je op zoek naar een nieuwe route. Er zijn meer dan genoeg gebaande paden in Europa. Maar juist het rauwere avontuur is wat mij aantrok, met als resultaat een trektocht van een maand door de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP). In dit deel sta ik stil bij het waarom. In de volgende delen neem ik je mee op avontuur.

De vicieuze cirkel van een Thru Hiker

Bij de first world problem awards, vangt de vicieuze cirkel van een thru hiker in de categorie “outdoor” vast en zeker een nominatie. Weet je niet wat dat is? Ik leg het uit: Op een dag, open je je foto app op je telefoon. Gelijk word je geconfronteerd met een pop up van “herinneringen” van een x aantal jaar geleden. Jij zit inmiddels al weer geruime tijd vastgeketend aan je bureau en computer en ineens loop je over van verlangen om weer te proeven van de buitenlucht en vrijheid. Je besluit om een tocht te lopen om dit verlangen te stillen. Dit resulteert er vervolgens weer in dat je een x aantal jaar later weer terug verlangt naar zo’n tocht en round and round we go. Tadaaa: de vicieuze cirkel van een thru hiker!

Keuze genoeg

Zo gebeurde het dat ik steeds vaker zat te staren naar mijn foto’s van de Pacific Crest Trail in 2018. Ik bevond me licht in een luxe positie omdat ik klaar was met mijn studie maar nog tot september had voordat ik zou beginnen met mijn baan. Het originele plan was om in Nieuw Zeeland de Te Araroa te lopen, maar dit plan bleek niet bestendig tegen de grillen van het coronavirus. Ik moest dus op zoek naar iets anders.

In Europa is er keuze genoeg uit mooie, doch kortere tochten. Je hebt de Kungsleden, Tour de Monte Rosa, GR20, Alta Via 2 en Walkers Haute Route om maar een kleine greep te nemen. Ik had echter een specifieke verlanglijst. Ik wilde een zware, maar vooral wilde tocht van ongeveer een maand. Dat houdt in dat ik na het inslaan van voorraden meerdere dagen kon lopen voordat ik weer in een nieuw dorp zou komen. Na enige research kwam ik tot de conclusie dat er twee regio’s goed aan deze eisen voldeden: Scandinavië en de Pyreneeën.

De tochten van in de Pyreneeën

De eerste keuze hier was snel gemaakt. Ik zou in juni gaan lopen en dan zijn de bevoorradingshutten nog niet open in het noorden van Zweden. Daarnaast zou een goede vriend van mij trouwen in Valencia in het begin van juli dus dat zou een klapper van een einde zijn.

Goed, de Pyreneeën dus! In de Pyreneeën heb je veel verschillende tochten, maar drie stuks spannen de kroon: de GR10, GR11 en de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP). Alledrie zijn tochten die van oceaan naar zee gaan, of andersom, maar kennen kleine verschillen. De GR10 loopt enkel over de Franse kant, waar het iets natter en groener is. De GR11 loopt enkel door Spanje waar het droger en dorrer is. De HRP is echter een onofficiële tocht, die een netwerk aan kleinere tochten en paden aan elkaar breit om zo de bergketen door te lopen, op grotere hoogte. Dit betekent dat het een stuk wilder is qua omgeving en daardoor technisch en logistiek een grotere uitdaging dan de andere twee.

De Haute Randonnée Pyrénéenne en ik

Zo geschiedde het dat ik de keuze maakte om in juni 2021 de Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP) te ondernemen. Dit was riskant, zo wist ik, omdat het nog erg vroeg in het seizoen was om te doen. Aangeraden is om juli/augustus de HRP te lopen in verband met de sneeuwhoogtes op de passen. De kans dat ik teveel sneeuw zou krijgen was dus aanwezig. Ik besloot echter om de uitdaging aan te gaan.

Hoe dat afloopt? Dat lees je in de volgende artikelen. Ik heb de tocht verdeeld in vier stukken waarin je kan lezen hoe het was. Deze secties zou je natuurlijk ook op zichzelf kunnen lopen in je vakantie, zonder de hele trail te doen.