Walker’s Haute Route, van de Matterhorn naar de Mont Blanc | Deel 1

De Walker’s Haute Route is een langeafstandswandeling van ongeveer 190 kilometer door Zwitserland en Frankrijk. De route is ooit gemaakt om een wandelalternatief te bieden voor de Haute Route voor ski’s tussen Zermatt en Chamonix. In 6-15 dagen loop je weg van de Mont Blanc over een goed gemarkeerd pad, om uiteindelijk begroet te worden door de Matterhorn op het einde van de trail. In drie artikelen neem ik je mee in mijn ervaringen bij het lopen van de Walker’s Haute Route. Dit is deel 1.

Walker’s Haute Route

Vele wandelfanaten zijn bekend met de ‘Tour de Mont Blanc’. Die prachtige tocht leidt je in 180 km rondom het Mont Blanc Massif. Hoewel de uitzichten fantastisch zijn, is het de afgelopen jaren veel drukker en toeristischer geworden. Voor de wandelaar die de bergpas liever voor zichzelf heeft, is the Walker’s Hauter Route een top alternatief. De meerderheid van de wandelaars loopt de tocht van Chamonix naar Zermatt om beloond te worden met de Matterhorn als eindpunt maar andersom is even spectaculair. Toen wij de tocht liepen, kozen we ervoor om te beginnen bij Zermatt.

Goede Voornemens

Daar sta je dan. Om 09:00 s’ochtends staan we klaar aan de voet van de Matterhorn om onze weeklange tocht te beginnen. De Matterhorn is dikwijls gehuld in een tooi van wolken maar vandaag kunnen we de berg in zijn geheel goed zien: een gunstig teken. Gesterkt met de ervaring van een succesvolle Pacific Crest Trail in 2018, plannen we om de tocht in 8 dagen te volbrengen. Ik ben me bewust dat de hoogmoed van een ThruHiker mij misschien duur zal komen te staan, maar dat nemen we nu voor lief. Uitgerust met twee backpacks met lichtgewicht camping gear zijn we van plan om zo veel mogelijk te wildkamperen. Dit is geen vereiste aangezien je vrijwel elke dag door dorpjes of langs berghutten komt. Daarnaast mag je niet overal wildkamperen, dus enige voorbereiding is vereist.

De eerste etappe

Vanuit Zermatt stijgt het pad tot boven het dal over de befaamde Europaweg. Dit gedeelte van de trail is een Höhenweg die vooral bekend is door de Charles Kuonen hangbrug: de langste hangbrug van Europa. Uitdagend voor de wandelfanaten met hoogtevrees dus! Afgelopen jaar was een groot gedeelte van dit pad ingestort, waardoor een stuk gesloten was voor onderhoud. Het pad eindigt aan het einde van het dal bij het pitoreske dorpje Grächen. Vanaf hier begint de klim naar de eerste van vele bergpassen: de Augustbordpas (2897m). We komen er aan om 17:00 en na kort overleg besluiten we om door te lopen tot halverwege de klim. Het uitzicht is spectaculair: we kunnen helemaal terugkijken tot aan Zermatt en zien de toppen van het Monte Rosa massief verlicht met oranje zonlicht. Lachend over hoe mooi de eerste dag was, eten we ons eten op met een blik op dit dal en maken we ons bedje op.

Boven de wolken

De wekker staat vroeg. We worden wakker om 5 uur, als de hemel begint op te lichten. Terwijl we ons ontbijt maken, zien we de herders in hun boerendorp opstaan en al zingend naar hun koeien lopen voor het melken. We zijn helemaal in de wolken: letterlijk. Tien minuten later zijn we alweer boven de wolken en staan we met de onze mond open van verbazing. Het hele dal ligt onder een deken van wolken en de zon zet de witte bergtoppen in vuur en vlam. Gemzen en steenbokken rennen de eerste paar uur overal om ons heen. We wanen ons in een Disneyfilm. Eenmaal boven de boomgrens zien we pas echt de weelde aan natuur om ons heen. Naast het pad ligt de Mattervallei gehuld in een mantel van wolken. De vallei strekt zich uit vanaf de Matterhorn naar de Rhônevallei, die ook goed te zien is. De bomen maken plaats voor rotsen, grind en bergbeken met schoon water. De laatste honderd meter klimmen we via een sneeuwveldje naar de top van de pas en kunnen we het volgende dal in kijken.

In het rood

Met een voldane glimlach zetten we een bakje koffie en eten we ons tweede ontbijt van de ochtend, terwijl we het landschap vast griffen in ons geheugen (en de camera’s natuurlijk). De afdaling naar het volgende kleine dorp, Gruben, is relatief simpel. Onderweg worden we begroet door de vele wandelaars die de tocht van west naar oost doen. Op dit punt volgt bij ons enige onderlinge discussie, want als we dezelfde dag nog de Meidpass over willen, zullen we nogal in het rood moeten lopen. Aan de andere kant van de pas wacht ons echter een warm bed, want daar in het dorp Grimentz genoot mijn moeder nog van haar vakantie. We besluiten dat een goede maaltijd en een normale douche ons wel wat lief is. We stootten door!

Uitpuffen in Grimentz

De Meidpass is relatief simpel, met mooie glooiende velden die je weer boven de boomgrens verheffen. Eenmaal aan de andere zijde, in het Val d’Anniviers, worden we opgehaald in het kleine dorpje St. Luc en pakken we de bus naar het nabij gelegen Grimentz. Deze vallei is ook een bekend skigebied. Het nationale team traint hier vaak in Zinal. Grimentz spant echter de kroon. Dit kleine dorpje ligt niet officieel op de route maar is het kleine uitstapje echter wel waard. De vele steegjes met oude stijl houten huizen maken dat het zeer authentiek is. We vieren het weerzien met een kaasfondue en een goed glas wijn. Hierna kan het bed niet snel genoeg komen en ik val als een blok in slaap.

Binnenkort volgt deel 2, waarin ik je vertel over de mooie avonturen die nog volgden in de Zwitserse Alpen. Daarna volgt uiteraard ook nog deel 3, die gaat over het einde van de route, in de Franse Alpen.

Meer avonturen van Friso volgen? Check zijn Instagram.