De Haute Randonnée Pyrénéenne (HRP) is een langeafstandswandeling van een maand. Het is een onofficiële trail die bestaat uit een netwerk van kleinere paden die dwars door de Pyreneeën lopen. In juni 2021 ging ik het avontuur aan. Eerder legde ik uit hoe je de voorbereiding van de Haute Randonnée Pyrénéenne aanpakt. In dit deel neem ik je mee op pad van Gavarnie – Bagneres de Luchon. Ik ben hier dus al halverwege. Hoe de eerste weken waren, lees je hier en hier.
Spoiled
Voor elke Lord of the Rings fan is de scène waarin Gandalf the White zijn intrede maakt in het hoofd gegrift (“it cannot be?!”. Ik denk dat mijn aankomst in Gavarnie zo een beetje gevoeld moet hebben voor mij. Daar in het dorpscentrum stond namelijk mijn vader op mij te wachten! Ruikend naar schone kleren (ja dit gaat inderdaad opvallen op zo’n trail) en met een grote glimlach leidde hij me naar een klein hotelletje in het dorp. Wij zouden namelijk een klein weekje samen gaan lopen en het was hem wonder boven wonder gelukt om naar dit kleine gehucht te komen.
Gavarnie is overigens een geweldig dorp. Het is een typisch super klein bergdorpje waar nog wel wat toeristen langskomen. Zo is er een Gîte en zijn er meerdere campings. Wat het dorp speciaal maakt is het Cirque du Gavarnie. Het voelt alsof je in een verborgen sprookjesvallei bent gestapt als je aankomt. Aan het einde van de vallei stromen verscheidene watervallen direct uit besneeuwde rotsblokken het dal in. Aan het eind van de avond streelt het strijklicht deze prachtige wanden. In één woord: “wauw”.
Plannen herzien
Mijn vader en ik zouden dus samen lopen vanaf Gavarnie naar Bagnères de Luchon, een oude badplaats zo’n 120 km verderop. Origineel gezien zouden we dit via de HRP hebben gedaan, maar na mijn ervaringen eerder die week moesten de plannen een beetje herzien worden. Door de hoge sneeuwval was het immers niet meer verantwoordelijk om in die tijd door te gaan. We besloten dus om vanaf Barèges naar Bagnères de Luchon te lopen via de GR10. De GR10 ligt iets noorderlijker en lager dan de HRP en daardoor wat verder van het wilde stuk van de Pyreneeën vandaan en komt vaker door dorpjes.
Wandelen met een groter budget
Zo gezegd, zo gedaan! De volgende dag vertrekken we. Langzaam laten we de pistes achter ons en klimmen naar Col de Madamete op 2800m. We zijn weer in de bergen en het is heerlijk. De wilde bergtoppen en landschappen nemen de plek in van de bergdorpjes en skiliften. Het doel van de dag is een plek met een aantal geweldig mooie bergmeren. De dag is lang en taai, maar het weer is mooi en in combinatie met het geweldige landschap is dat motivatie genoeg. Dat gezegd hebbende: aan het einde zijn we beiden bekaf.
Bij het meer is er plek genoeg om je tent op te zetten, maar ik zie mijn vaders ogen gericht op een andere plek. Aan het einde van het meer staat er een eenzame berghut waarvandaan heerlijke geuren zich over het gebied verspreiden. Hij vraagt of ik echt zo graag in een tent wil slapen. Tuurlijk niet. Mijn nachten in een tent zijn er voor de extra flexibiliteit en het lage budget. Een kwartier later zitten we aan het bier bij Refuge d’Oredon, te kijken naar hoe de zon langzaam ondergaat bij het meer. Wat een start!
Roet in het eten
De volgende dagen zijn een stuk comfortabeler dan ik gewend ben. In plaats van nachten op een klein matje in een tent, hebben we nachten in kleine hotelletjes of berghutten. In plaats van slechte oploskoffie in een vieze pot nu een verse espresso en gebak. Deze soort trails in Europa lenen zich bij uitstek voor een wat ruimer budget. De kilometers worden alsnog dagelijks gemaakt en het leven is heerlijk. De één na laatste dag zijn er echter toch problemen. Als we bovenop onze eerste col staan, barst het middagonweer al erg vroeg los.
Helemaal doorweekt lopen we de weg van de col naar beneden, maar eigenlijk is dit voor niemand meer leuk. Het weer in de Pyreneeën is nog verraderlijker dan in de alpen en daar hoort helaas bij dat je ook zulke dagen hebt. Gelukkig weten we een lift naar het dal te regelen, waar we in een café de bui afwachten. Maar het blijkt dat het niet zal stoppen met regenen en dat de onweerswolk boven onze laatste col hangt. Als we niet doorlopen komen we echter niet op tijd aan in Bagnères de Luchon. Er rest ons maar één keuze en dus boeken we een taxi naar het dorp aan de andere kant van de berg. In de bergen is flexibel plannen ook een kunst en helaas hadden we geen optie. Desalniettemin was deze etappe een heerlijk relaxte etappe. Als je ooit een week wilt wandelen is deze etappe ook zeker aan te raden.
